33 दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “ङए आमा नेरो अलिमैं खाब जा?”
चु ताँ थेसि येशूए परवाइ खी किंबर खइ, तलेबिस्याँ म्हिमैंइ “येशूए सैं क्ल्ह्योर आरे” बिमल।
येशूए कारग्युले म्हिए हुल मुँल, च म्हिए हुल न्होंर्बै म्हिमैंइ बिइ, “ओ गुरु, क्हिए आमा नेरो अलिमैंइ क्हिलाइ बैरु हुइमुँ।”
झाइले खीजी ह्रोंसए कारग्युले टिबै म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि बिइ, “ङ्ह्योद्, ङए आमा नेरो अलिमैं चुमैंन् ग।
चुम् सिंए के लबै म्हि आङिं वा? चु मरियमए च्ह, याकूब, योसेफ, यहूदा नेरो सिमोनए आघें, आङिं वा? खीए अङाँमैं या चुर्न मुँ!” छ बिसि चमैंइ खी म्हि आच्हिन् लइ।
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ तले ङलाइ म्हैरिल? ङए आबाए धिंर ङ मुँल् त्हुम् बिब क्हेमैंइ आसेल् वा?”
येशूजी चने बिइ, “ङइ तो लल् त्हुम् बिसि क्हिइ ङने बिल् आत्हु। तलेबिस्याँ ङए के लबै त्हे अझै आतइमुँ।”
छतसि तारे ङिइ म्हिमैंलाइ ङ्ह्योमा चमैंने मुँबै बैरुबै सैमैंउँइँले आङ्ह्यो। ख्रीष्टलाज्यै ओंसों ङिइ छलेन् ङ्ह्योमल, तारे ङिइ खीलाइ छले आङ्ह्यो।