3 येशूजी च यो ओलेल् आतबै म्हिने, “क्हि छुइ खो,” बिइ।
चर यो कारयाबै म्हि घ्रि मुँल। चमैंइ येशूलाइ छ्याब् ल्हैदिबै सैं लसि खीने “प्रिबै त्हिंइर म्हि सल् लब तम्मा?” बिसि ङ्योएइ।
“के लल् आतबै प्रिबै त्हिंइरै येशूजी च म्हि सल् लमिंम् उ?” बिसि छ्याब् ल्हैदिबै सैंले को-कोइ म्हिमैं येशूए छैं लरिल।
च लिउँइँ येशूजी चर मुँब्मैंने बिइ, “प्रिबै त्हिंइर परमेश्वरए छ्वेर बिब् धोंले खैबै के लब छ्याँब मुँ, छ्याँबै के लब् उ, आछ्याँबै के लब? म्हि जोगेदिब् उ, नास लब, तो छ्याँब मुँ?” छबिमा चर्बै म्हिमैं तोइ आबिल्ले टिरिइ।
दिलेया येशूजी चमैंए सैं न्होंर्बै ताँ क्होसि यो कारयाबै म्हिने “रेसि चुर खो,” बिमा च म्हि रेसि राइ।
ङ कुल्मिंबै आबाजी ल्हैदिबै केमैं ङ्योइ त्हिंयाँ मुँमन् लल् त्हुम्। म्हुँइँस तयासेरो खाबज्यै के लल् आखाँ।
छतसि ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं छाइ-छुइ आतल्ले भोंन्ले टिद्। खोंयोंन् बिलै प्रभुए के लरिद्। तलेबिस्याँ प्रभुए ल्हागिर लबै के फाक्कर्न आत बिबै ताँ क्हेमैंइ सेइमुँ।
छतसि ङ्योइ आनारल्ले अरूमैंलाइ ल्होले, तलेबिस्याँ ङ्यो आनारल्ले के लसिन् टिइबिस्याँ ठिक त्हेर ङ्योइ रोमैं योंब्मुँ।
छले ङ झेलर च्युवासेरो ल्हें अलि-अङाँमैं प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब् तइमुँ, धै चमैंइ आङ्हिंनले परमेश्वरए ताँ पोंल् खाँइमुँ।
येशू ख्रीष्टजी खैले दुःख नोल, छलेन क्हेमैंज्यै या दुःख नोल् त्हुलेया नोम् बिबै सैं लद्। तलेबिस्याँ ज्युर दुःख नोबै म्हिमैंइ पाप लब पिवाम्।