22 यरूशलेमउँइँले खबै को-कोइ शास्त्रिमैंइ “येशूने बालजिबुल बिबै मों मुँ, च मोंमैंए चिबउँइँले शक्ति योंसि चइ मोंमैं ल्हाल् खाँमना बिसि छ्याब् ल्हैदिइ!”
दिलेया ङ प्हुँलुँ धोंन् तब् मुँ, म्हि आङिं बिसि म्हिमैंइ ङलाइ तोइ धोंइ आङ्हाँ, धै ङलाइ प्ह्रइमुँ।
दिलेया चेला ह्रोंसए गुरु धोंब धै केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे धोंब तल् खाँस्याँ सैं तोंल् त्हुम्। म्हिमैंइ धिंर्बै क्ल्हेनेन् बालजिबुल बिसि मिं थेंम् बिस्याँ खीए परवामैंने झन् खै बिलै?
छलेन बप्तिस्मा पिंबै यूहन्नाइ परमेश्वरए मिंर बर्त टिब्रें लमल, चइ प्हा या आथुँमल। दिलेया म्हिमैंइ ‘चलाइ मोंइ स्याइमुँ!’ बिमल।
चु ताँ थेसि फरिसीमैंइ बिइ, “चु म्हिइ मोंए म्रुँ बालजिबुलए शक्तिउँइँले मोंमैं ल्हाम्।”
यरूशलेमउँइँले को-कोइ फरिसीमैं नेरो शास्त्रिमैं खसि येशूने ङ्योएइ,
दिलेया “मोंमैंए चिबइ मों ल्हाबै शक्ति पिंसि चइ मों ल्हाम्,” बिसि फरिसीमैंइ बिबर होंइ।
तिगें यरूशलेमउँइँले खबै को-कोइ शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैं येशूए ङाँर खागु तखइ।
दिलेया चमैं न्होंर्बै को-कोइइ “मोंमैंए चिब बालजिबुलउँइँले चइ मोंमैं ल्हाम्,” बिइ।
तिगें येशूजी परमेश्वरए ताँ म्हिमैंने लोमिंरिमा गालील नेरो यहूदीया ह्युलर्बै ताँन् नाँसउँइँले धै यरूशलेमउँइँले खबै फरिसीमैं नेरो शास्त्रिमैं या येशूए रेर क्हुँरिल। याहवेह परमेश्वरए नब् सल् लबै शक्ति येशूने मुँल।
यरूशलेमर मन्दिर परमेश्वरए योर सुम्पिदिबै चाड मुँल।
म्हिए हुलइ बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ उ तो जा? खाबइ क्हि सैल् म्हैमु?”
यहूदीमैंइ येशूने बिइ, “क्हि सामरियाथें ग, क्हिलाइ मोंइ स्याइमुँ?” बिसि ङिइ बिबै ताँ ठिक आङिं वा?
यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ बिसि ङिइ तोगो छेनाले था सेइ! ङिए खे अब्राहाम सियाइ, धै अगमबक्तामैं या सियाइ, दिलेया क्हि बिस्याँ ‘ङइ बिब् ङिंब्मैं खोंयोंइ सिल् त्हुरिब् आरे बिमुँ।’