27 झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “‘म्हिमैंइ आशिक योंरिगे’ बिसि परमेश्वरजी प्रिबै त्हिंइ लमिंब् ग। ‘म्हिमैंइ छ्याए ल्हिबै ति नोरिगे’ बिसि लब् आङिं।
“टुगैं समा के लद्, दिलेया ङिगैंर भों न्हद्, छ लस्याँ क्हेमैंए क्ल्या, गदा, क्हिए धिंर्न फिबै केब्छैं नेरो आगुए ह्युलर्बै म्हिमैंइ भों न्हल् योंब्मुँ।
छतसि म्हिए च्ह प्रिबै त्हिंइए फिर्बै या क्ल्हे ग।”
झाइले येशूजी फरिसीमैं नेरो शास्त्रिमैंने बिइ, “क्हेमैंने बालु ङइ ताँ घ्रि ङ्योएम्! प्रिबै त्हिंइर छ्याँबै के लब स्वाब उ आछ्याँबै के लब स्वाब? म्हि जोगेब छ्याँब उ सिल् पिंब छ्याँब?”
क्हेमैंइ मोशाइ पिंबै ठिम म्हाँदिबर प्रिबै त्हिंइर ह्रोंसए च्हए ट्हुबिर चिनु लम् बिस्याँ, ङइ प्रिबै त्हिंइर म्हि घ्रिए ताँन् नब् सल् लमिंमा क्हेमैं तले ङने ह्रिस खल?
तलेबिस्याँ ङिइ दुःख नोदै के लब क्हेमैंए ल्हागिर्न ग। खैले परमेश्वरए दयाम्हाँया ल्हें म्हिमैंइ योंइमुँ, छलेन परमेश्वरए मान कति थेब मुँ बिसि धन्यबाद पिंब्मैं या ल्हेंन् तब्मुँ।
छतसि चब-थुँब, चाड म्हाँदिब, औंसि नेरो प्रिबै त्हिंइ म्हाँदिबै बारेर क्हेमैंलाइ खाबज्यै छ्याब् आल्हैदिरिगे।