24 छ लब् म्रोंसि फरिसीमैंइ खीने बिइ, “ङ्ह्योद्, प्रिबै त्हिंइर लल् आतबै केन् तले चमैंइ लरिइमुँ?”
दिलेया क्हेमैंए याहवेह परमेश्वरए ल्हागिर ङिगैं ‘प्रिबै त्हिंइ’ ग। च त्हिंइर क्हेमैंए च्ह च्हमि, केब्छैं-केब्स्योमैं, खेदोमैं नेरो आगुए ह्युलर्बै म्हिमैं खाबज्यै तो के या आलद्।
टुगैं समा के लरिगे, दिलेया ङिगैंर भों न्हबै त्हिंइ ग, चु त्हिंइ याहवेहए ल्हागिर पबित्र ग। चु त्हिंइर के लब्मैंलाइ सैवाल् त्हुम्।
छले चब् म्रोंसि फरिसीमैंइ खीने बिइ, “ङ्ह्योत्ति, क्हिए चेलामैंइ प्रिबै त्हिंइर तो लल् आत चन् लइमुँ।”
दिलेया फरिसीमैं न्होंर्बै को-कोइ शास्त्रिमैंइ येशू छले पापि म्हिमैं नेरो बालि रेबै म्हिमैंए म्हाँजोर क्हुँसि चब् चरिब् म्रोंसि चमैंइ येशूए चेलामैंने “च तले छाबै पापि म्हिमैंने क्हुँसि चब् चब्जा?” बिइ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङ्योए खे दाऊदए बारेर्बै ताँ क्हेमैंइ परमेश्वरए छ्वेर आखेइमुँ वा? दाऊद नेरो चने मुँबै म्हिमैं फो ख्रेंमा चइ तो लल?
“चु म्हि तले छले पोंगे? चुइमि परमेश्वरए क्ल्ह्योर खी तसि ग पोंरिइमुँ! परमेश्वरजी बाहेक् अरू खाबज्यै म्हिए पाप क्षमा लल् खाँम्मा?”
पापि म्हिमैंइ खीए बिरोधर पोंबै च्हौ ल्हें ताँमैं सैदिल् खाँबै येशूलाइ मैंन्, धै आनरल्ले ओंसों बडिद्।