11 येशू धबै सोगों तसि मरियम ङाँर म्रोंखइ बिबै बिलेया, चमैंइ चए ताँ आक्वें।
मोशाइ इस्राएलीमैंने छान् बिसि बिमिंइ, दिलेया चमैं आगुए केब्छैं तसि टिल् त्हुबइले चमैंए सैं सियाल। छतसि चमैंइ मोशाए ताँ थेल् आङिं।
चमैंइ चर खीलाइ म्रोंसि सैं तोंसि फ्योइ, दिलेया कोइ चेलामैंइ बिस्याँ संका लइ।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “च्या, क्हेमैं कति बिश्वास आलबै म्हिमैं मुँन! ङ क्हेमैंने कति समा टिल् त्हुम्? ङइ क्हेमैं खोंयों समा सैदिल् त्हुम्? च कोलो ङ ङाँर पउ।”
दिलेया चेलामैंइ “चु स्योलिबै ताँ ग” ङ्हाँसि च च्हमिरिमैंइ बिबै ताँ आक्वें।
छाबै क्वेंलै आखाँबै ताँ म्रोंमा चमैं सैं तोंसि प्लटोयाइ। छतमा “क्हेमैंने चबै सैमैं तोइ मुँवा वा?” बिसि खीजी चमैंने ङ्योएइ।
छतसि अरू चेलामैंइ थोमाने बिइ, “ङिइ प्रभु म्रोंइ।” दिलेया थोमाइ चमैंने बिइ, “खीए किला क्योबै यो आम्रोंन् समा धै किला क्योबै यो नेरो खीए कोखर ङए यो आझोंन् समा ङ चु ताँ क्वेंरिब् आरे।”