19 झाइले चमैंइ येशूए क्रर प्हरेइ प्रिंसि थुइ, धै च्हि तुँसि येशूलाइ फ्योब् धों लइ।
अब्राहामए केब्छैंइ चमैंए ताँ थेबै लिउँइँ सर कुरसि मान लसि याहवेहलाइ फ्योइ।
चमैंइ बिइ, “क्हिए केब्छैं, ङिए आबा सबन् मुँ, तिंयाँ समा सोरिइमुँ,” बिदै कुरसि चलाइ फ्योइ।
मुल म्रार खागु तब्मैंइ ङ स्यारम्, धै प्हाइ म्हेरब्मैंइ ङए बारेर क्वे प्रिंम्!
चमैंइ येशूलाइ थुइसि खीए योर्बै प्हरे प्हेंसि खीए क्रर प्रिंइ।
चमैंइ ङ थुइब्मुँ, बिल्लि लब्मुँ, बर्साइ ल्हिब्मुँ धै सैवाब्मुँ। दिलेया सोंरों लिउँइँ ङ धबै सोगों तसि खब्मुँ।”
छबिमा को-कोइ खीलाइ थुइसि खीए मि हुवासि प्रिंदै बिइ, “ल्हु, बिद्, खाबइ क्हिलाइ प्रिंइ?” लिउँइँ चर्बै सिपाइमैंइ येशूलाइ क्हाबोसि खीलाइ बेल्ले प्रिंइ।
झाइले चमैंइ “यहूदीमैंए म्रुँ जय!” बिदै फ्योब् धों लसि बिल्लि लबर होंइ।
छले येशूए बिल्लि लसि चमैंइ सुपारि रङर्बै क्वें प्लिवासि खीए क्वेंन् खिमिंसि क्रूसर च्योबै ल्हागिर येशू बैरु बोइ।
येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ख्रीष्ट युब् भन्दा ओंसोंन् एलिया युसि न्होंयाबै तोन्दोंरि सैमैं क्योंएँमिंम्। दिलेया म्हिए च्हजी बिस्याँ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुब्मुँ, धै म्हि आच्हिन् तब्मुँ बिसि परमेश्वरए छ्वेर तले प्ह्रिइमुँ?
येशू रुँबै म्हिमैंइ खीए बिल्लि लसि धोंइ।
च लिउँइँ हेरोद नेरो चए सिपाइमैंइ येशूए आब्रु वासि बेल्ले बिल्लि लइ। च लिउँइँ म्रुँइ खिब् धों तबै क्वें येशूलाइ खिमिंसि पिलातस ङाँर एमिंइ।
सिपाइमैं या खसि आलिंबै प्हा क्युँ पिंदै येशूए बिल्लि लइ।
दिलेया परमेश्वरजी एलियाने छाबै ज्वाफ पिंइ, “बाल बिबै देवताए पूजा आलबै हजार ङि म्हिमैं ङइ ह्रोंसए ल्हागिर थेंइमुँ।”
छतसि स्वर्गरि, पृथ्बी फिर नेरो पृथ्बी न्होंरि मुँबै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैंइ येशूए मिंर च्हि तुँल् त्हुब्मुँ।
छतसि ङ्यो या सहरउँइँले बैरु खी ङाँर ह्याले, धै खीजी सैदिब् धों तबै दुःख ङ्योज्यै सैदिले।