65 छबिमा को-कोइ खीलाइ थुइसि खीए मि हुवासि प्रिंदै बिइ, “ल्हु, बिद्, खाबइ क्हिलाइ प्रिंइ?” लिउँइँ चर्बै सिपाइमैंइ येशूलाइ क्हाबोसि खीलाइ बेल्ले प्रिंइ।
झाइले म्रुँ दरबारए बगैंचाउँइँले अँगुरए प्हा थुँबै क्ल्ह्योर धबै एखमा एस्तर रोबै सोफाए फिर हामान क्रेरिब म्रोंइ। छाब् म्रोंसि म्रुँ ह्रिस खसि “चुइ ङए धिंर, ङए ओंसोंन् म्रुँस्योलाइ न्होंवाल् म्हैमुँ उ तो जा?” बिसि ओरइ। म्रुँइ छ बिबै तोदोंन् हिचडमैंइ हामानए लि हुवाइ।
चमैंइ येशूलाइ थुइसि खीए योर्बै प्हरे प्हेंसि खीए क्रर प्रिंइ।
चमैंइ ङ थुइब्मुँ, बिल्लि लब्मुँ, बर्साइ ल्हिब्मुँ धै सैवाब्मुँ। दिलेया सोंरों लिउँइँ ङ धबै सोगों तसि खब्मुँ।”
झाइले चमैंइ येशूए क्रर प्हरेइ प्रिंसि थुइ, धै च्हि तुँसि येशूलाइ फ्योब् धों लइ।
येशूजी चु ताँ बिमा खीए चेंदो रारिबै मन्दिर रुँब्मैं न्होंर्बै घ्रिइ “ख्रो पिंबै खेगि क्रथेने छले पोंम्मा?” बिदै येशूलाइ प्रिंइ।
झाइले चमैं खी ङाँर खसि “येहूदिमैंए म्रुँ जय तरिगे!” बिदै खीलाइ प्लाँइ।
पावलए ताँ थेसि ख्रो पिंबै खेगि क्रथे हननियाइ पावलए ङाँर रारिबै म्हिमैंने “चए सुँर प्रिंन्!” बिइ।
ङ्योए बिश्वास सुरु लब नेरो बिश्वास पूरा लमिंबै येशूलाइ मत्त्रे ङ्ह्योले। खीजी लिउँइँ तखबै सुखा मैंसि म्हिमैंइ खीए आब्रु वालेया तो धोंइ आङ्हाँन्ले क्रूसर्बै थेबै दुःख नोमिंइ। धै तोगो खी परमेश्वरए राजगद्दिए क्योलोउँइँ क्हुँइमुँ।