50 च तोदोंन् चेलामैं येशूलाइ वाथेंसि भौदिह्याइ।
ङए क्राँथाँ नाँबै घाइ लमा ङए थुमैं नेरो ङए ङ्हेब् ट्हुब्मैं ङउँइँले ह्रेंगो तम्, धै ङए परवामैं या ङ ङाँर आख।
ङए थुमैं नेरो ङए फिर म्हाँया लब्मैंलाइ क्हिजी ङउँइँले ह्रेंगो लवाइ; छतसि मिछु खैबै क्ल्ह्यो ङने क्ह्रिबै थु तइमुँ।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “तारे क्हेमैंइ ङलाइ वाथेंसि ह्याब्मुँ तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, ‘ङइ प्ह्रोंछैं सैवाब्मुँ, धै क्युमैं सोग्याँ प्हुँग्या तयाब्मुँ।’
ङइ ओंसों ओंनोंन् त्हिंइ ह्रोंसे मन्दिरर क्हेमैंलाइ लोमिंमा क्हेमैंइ ङलाइ आक्हा। दिलेया परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि चु तखब् ग।”
दिलेया ज्युर सुतिए क्वें मत्त्रे बेर्दिबै फ्रेंसि घ्रि येशूए लिलि ल्हैदिल। चमैंइ च फ्रेंसिलाज्यै या क्हाइ।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
येशूजी बिइ, “ङइ क्हेमैंने तलन् बिल् खाँइ, ङम् ङन् ग। छतसि क्हेमैंइ ङलाइ म्हैब् ग बिस्याँ चु म्हिमैंलाइ ह्याल् पिंन्।”
ङइ ओंसों रोमर्बै अड्डारि राइ पोंमा खाबज्यै या ङए ख आल। बरु ताँन् ङलाइ वाथेंसि छ्युडिह्याइ। दिलेया चु ताँए दोष चमैंलाइ आल्हैदिरिगे।