39 येशू धबै ह्यासि ओंसोंबै धोंलेन् प्राथना लइ।
“झाइले क्हेमैंइ प्राथना लमा परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंइ लब् धोंले केर आफेबै ताँफुँमैं फाक्कर्न ल्हेंन् आलद्। ल्हें ताँफुँमैं च्योसि प्राथना लस्याँ परमेश्वरजी खेंमैंइ लबै प्राथना थेम् बिसि चमैंइ मैंम्।
दुष्टइ क्हेमैंलाइ पापर आच्होरिगे बिसि न्हरु आच्हुइल्ले प्राथना लद्। क्हेमैंए सैंइ खाँलै ङ्हाँम्, दिलेया ज्युइ बिस्याँ आखाँ।”
धबै एखमा खीजी चमैं न्हरु च्हुइरिब् स्याइ। तलेबिस्याँ चमैंए मि न्हरुइ फैल् आखाँल। छतसि “खीने तो ज्वाफ पिंब् ङ्हे?” बिसि चमैंइ था आसेल।
चेलामैं खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिगे धै सैं च्योंब आलरिगे बिबै सैंले येशूजी अहान् घ्रि बिइ।
“चु दुःख पिंबै पुजु ङउँइँले स्योमिंन्” बिसि ङइ सोंखे समा प्रभुने प्राथना लइ।
येशू ह्युलर मुँमा खीलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंल् खाँबै परमेश्वरने बेल्ले क्रोदै थेबै कैले प्राथना लइ। खीजी छले सैं न्होंउँइँले यो छ्युँ लसि प्राथना लबइले परमेश्वरजी खीए प्राथना थेमिंइ।