36 “ओ आबा, क्हिजी लल् आखाँबै सै तोइ आरे। छतसि चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंनु। दिलेया ङए सैंर मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे।”
याहवेहजी लल् आखाँबै सै तोइ मुँ वा? क्हुरिंम्बै ङ युम् बिबै त्हेर ङ क्हि ङाँर एयुब्मुँ। च्हमा साराल च्ह घ्रि तब्मुँ।”
ओ ङए परमेश्वर, क्हिजी ङने ल्हैदिबै के ङइ सैं तोंन्ले लम्, तलेबिस्याँ क्हिए ठिम ङए सैंर मुँ।”
झाइले येशू दे क्याइ ह्यासि सर पद्खु तसि “ओ ङए आबा, तल् खाँम् बिस्याँ चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंन्। दिलेया ङइ मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे,” बिसि प्राथना लइ।
धबै ङ्हिखेबै लारै या येशू ह्यासि छले प्राथना लइ, “ओ ङए आबा, चु दुःख ङइ आनोसि आत बिस्याँ क्हिए सैंर मैंब् धोंन् तरिगे।”
क्हेमैंइ प्राथना लमा छले लद्: ओ स्वर्गर मुँबै ङिए परमेश्वर आबा, क्हिए मिं पबित्र तरिगे।
येशूजी चमैं ङाँइ ङ्ह्योसि बिइ, “म्हिइ चु के लल् आखाँ, दिलेया परमेश्वरजी लल् खाँम्, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी तोन्दोंरि सै लमिंल् खाँम्।”
चमैंइ खीने, “ङिइ खाँम्!” बिइ। येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ नोब् धोंबै दुःख क्हेमैंज्यै या नोब्मुँ, धै ङइ किंब् धोंबै बप्तिस्मा क्हेमैंज्यै या किंब्मुँ।
खी प्राथना लसि चेलामैं ङाँर एखमा चमैं न्हरु च्हुइरिब् स्याइ। छतब् स्यामा खीजी पत्रुसने बिइ, “ओ सिमोन, क्हि न्हरु च्हुइरिल् वा? घण्टा घ्रि या न्हरु आच्हुइल्ले टिल् आखाँ वा?
“तोगो ङए सैं खैता-खैता ङ्हाँइमुँ। छतसि ङइ तो बिले? ‘ओ आबा, चु खबि छेबै दुःखउँइँले ङ जोगेमिंन्,’ बिब् उ? आङिं, तलेबिस्याँ चु दुःख नोबै ल्हागिर्न ङ चु ह्युलर युब् ग।
येशूजी पत्रुसने बिइ, “क्हिए सेलाँ स्युर झोंन्। आबाजी ङलाइ पिंबै दुःखए प्हेला ङइ आथुँले वा?”
येशूजी चमैंने बिइ, “ङलाइ कुल्मिंबै परमेश्वर आबाजी बिब् ङिंब नेरो खीजी पिंबै के खाँन् लबन् ङए चबै सै ग।
“ङ ह्रोंसइन तोइ लल् आखाँ। परमेश्वर आबाजी खै बिमुँ छलेन ङइ निसाफ लब्मुँ। छतमा ङइ लबै निसाफ ठिक ठर्दिम्, तलेबिस्याँ ङ ह्रोंसइ मैंब् धोंले आल, दिलेया ङ कुल्मिंबै परमेश्वर आबाजी मैंब् धोंले लमुँ।
क्हेमैं खीए प्हसेमैं तबइले परमेश्वरजी ह्रोंसए च्हए प्ल्ह ङ्योए सैंर कुल्मिंइमुँ। छतसि च प्ल्हउँइँले ङ्योइ परमेश्वरने “आबा, ओ ङए आबा” बिम्।
छले म्हिए क्हो किंसि, ह्रोंसन् च्योंब तसि क्रूसर सिबै त्हे समा परमेश्वरजी बिबै ताँ ङिंइ।
ङ्योइमि स्योर तेलैया, खीजीम् खोंयोंइ स्योर आते, तलेबिस्याँ खीजी तो बिमुँ चन् लम्, खीजी पोंबै ताँ खोंयोंइ आस्यो।”
खोंयोंन् बिलै स्योर आतेबै परमेश्वर आबाजी सृष्टि लब् भन्दा ओंसोंन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह चमैंलाइ पिंम् बिबै बाछा खीजी लल।
खीजी फैबै बाछा नेरो खीजी चबै कसम ङ्हिंना ङ्हिंन् खोंयोंइ प्लिंल् आखाँ, तलेबिस्याँ खीजी खोंयोंइ स्योर आते। छतसि खीए फिर भर थेंब्मैंइ ङ्योलाइ पिंम् बिबै सै योंबर ङ्योइ थेबै भों योंइमुँ।