32 च लिउँइँ खेंमैं गेतसमनि बिबै बगैंचार ह्यासि खीजी ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “ङइ प्राथना लरिन् समा क्हेमैं चुर्न टिरिद् ओ।”
ङइ चमैंए फिर म्हाँया ललेया चमैंइ ङलाइ छ्याब् ल्हैदिम्, दिलेया ङ बिस्याँ चमैंए ल्हागिर प्राथना लरिम्।
दिलेया पत्रुसइ झन् ओरसि बिइ, “ङ क्हिने बालुन् सिल् त्हुलेया ङइ क्हि ङो आसे बिरिब आरे!” बिमा अरू चेलामैंज्यै या छान् बिइ।
“ओ आबा, क्हिजी लल् आखाँबै सै तोइ आरे। छतसि चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंनु। दिलेया ङए सैंर मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे।”
येशू धबै ह्यासि ओंसोंबै धोंलेन् प्राथना लइ।