27 झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “तारे क्हेमैंइ ङलाइ वाथेंसि ह्याब्मुँ तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, ‘ङइ प्ह्रोंछैं सैवाब्मुँ, धै क्युमैं सोग्याँ प्हुँग्या तयाब्मुँ।’
चु ताँ या बिद्, ङए ताँ क्वेंसि तोइ संका आलबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “तिंयाँबै म्हुँइँसर ङए फिर तखबै केमैं म्रोंसि क्हेमैं ताँनइ ङ वाथेंसि ह्याब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, ‘ङइ क्युछैं सैवाब्मुँ, धै क्युए बगालमैं खन्तोंदोंन् प्हुँयाब्मुँ।’
“क्हेमैंइ दुःख आयोंरिगे बिसि ङइ चु ताँन् ताँमैं क्हेमैंने बिब् ग।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
ङइ ओंसों रोमर्बै अड्डारि राइ पोंमा खाबज्यै या ङए ख आल। बरु ताँन् ङलाइ वाथेंसि छ्युडिह्याइ। दिलेया चु ताँए दोष चमैंलाइ आल्हैदिरिगे।