14 झाइले च म्हि होंबै धिंए क्ल्हेने छ बिद्, ‘ङए चेलामैंने बालु दुःखने फ्रेबै चाडए भोज चबै कोठा खनिर जा? बिसि गुरुजी ङ्योएइमुँ।’
झाइले येशू घ्याँर ह्यारिमा म्हि घ्रि न्हेह्यासि येशूए ओंसों च्हि तुँसि खीने “ओ स्वाबै गुरु, खोंयोंइ आखाँबै छह् योंबै ल्हागिर ङइ तो लल् त्हुम्?” बिसि ङ्योएइ।
खाबज्यै क्हेमैंने ‘चु तले पिल?’ बिसि ङ्योएस्याँ, ‘प्रभुए ल्हागिर चैदिइमुँ, के खाँबै लिउँइँ युनन् एपखमिंस्यो,’ बिद्।”
झाइले येशूजी ह्रोंसए चेलामैं न्होंर्बै ङ्हिंने बिइ “सहरर ह्याद्, चर ह्यामा गौरिर क्यु खासि ह्यारिबै म्हि घ्रि क्हेमैंइ त्होब्मुँ। चए लिलि ह्याद्।
छबिमा चैदिबै सैमैं तौदु लथेंबै फिर्बै तलर कोठा घ्रि चइ क्हेमैंलाइ तेंब्मुँ। चर्न क्हेमैंइ ङ्योए ल्हागिरि भोज तौदु लद्।”
झाइले च धिं क्ल्हेने ‘ङइ ह्रोंसए चेलामैंने दुःखने फ्रेबै चाडए भोज चबै कोठा खनिर जा? बिसि गुरुजी क्हिने ङ्योएमुँ,’ बिद्।
च्हौ बिसि मार्था धिंर एह्यासि मरियमलाइ हुइसि खाबज्यै आथल्ले “गुरु फेखइमुँ, खीजी क्हि हुइरिमुँ,” बिइ।
क्हेमैंइ ङने ‘गुरु’ नेरो ‘प्रभु’ बिमुँ। चु क्हमैंइ ठिकन् बिम्, तलेबिस्याँ ङ चन् ग।
थेद्, ङ म्रार रासि हुइमुँ। खाबज्यै या ङए कै थेसि म्रा थोंस्याँ ङ न्होंर खब्मुँ, धै चने बालु चब्मुँ, चै या ङने बालुन् चब्मुँ।