31 स्वर्ग नेरो पृथ्बी नास तयाब्मुँ, दिलेया ङए ताँ खोंयोंन् बिलै तरिम्।
याहवेहए ठिम खोट आरेब मुँ, च ठिमइ सैं सिब्मैंलाइ भों पिंम्। खीजी बिबै ताँमैं भर लल् खाँब मुँ, आह्र आसेब्मैंलाइ च ताँइ बुद्धि पिंम्।
स्वर्ग नेरो पृथ्बी म्हयाब्मुँ, दिलेया ङइ बिबै ताँ खोंयोंइ या म्हरिब आरे।”
तलेबिस्याँ क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, स्वर्ग नेरो पृथ्बी नास आतन् समा ठिमर प्ह्रिबै च्योंब भन्दा च्योंबै ताँ या पूरा आतन्ले म्हरिब् आरे।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चु तोन्दोंरि ताँ आतन् समा चु पुस्ता नास तरिब् आरे।
“ह्युल नास तबै त्हे नेरो त्हिंइ आबाइ मत्त्रे सेइमुँ। स्वर्गर टिबै स्वर्गदूतमैंज्यै आसे, परमेश्वरए च्हज्यै या आसे।
मु नेरो पृथ्बी नास तयाब्मुँ, दिलेया ङइ बिबै ताँ म्हरिब आरे।
ङ्योइमि स्योर तेलैया, खीजीम् खोंयोंइ स्योर आते, तलेबिस्याँ खीजी तो बिमुँ चन् लम्, खीजी पोंबै ताँ खोंयोंइ आस्यो।”
खोंयोंन् बिलै स्योर आतेबै परमेश्वर आबाजी सृष्टि लब् भन्दा ओंसोंन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह चमैंलाइ पिंम् बिबै बाछा खीजी लल।
झाइले फोस्रे ब्योंबै थेबै राजगद्दि नेरो चर क्हुँबै परमेश्वर ङइ म्रोंइ। खीउँइँले पृथ्बी नेरो मु भौदियाइ, चमैंइ खनिरै क्ल्ह्यो आयों।