21 “च त्हेर क्हेमैंने खाबज्यै ‘ङ्ह्योत्ति! परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट चुर मुँ, चर मुँ’ बिस्याँ चए ताँ आक्वेंन्।
तलेबिस्याँ ल्हें म्हिमैं ङए मिंरि ‘ङ परमेश्वरजी कुलबै म्रुँ ख्रीष्ट ग’ बिसि क्हेमैं ङाँर खब्मुँ, धै ल्हें म्हिमैं खेंमैं ङाँइ लवाब्मुँ।
परमेश्वरजी च दुःख तबै त्हे आघटिमिंस्याँ खाबै या सोल् आखाँमल। दिलेया परमेश्वरजी खीजी त्हाँबै म्हिमैंए ल्हागिर च त्हे घटिमिंइमुँ।
तलेबिस्याँ ‘परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ङन् ग’ बिब्मैं नेरो ‘अगमबक्ता ङन् ग’ बिसि स्योर तेब्मैं ल्हें त्होंब्मुँ। परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैंलाइ खाँन् समा लुबै ल्हागिर स्योलिबै ताँ बिब्मैंइ औदिबै चिनुमैं नेरो केमैं लब्मुँ।
येशूजी बिइ, “न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, क्हेमैंलाइ खाबज्यै लुल् आखाँरिगे। ल्हें म्हिमैं ङए मिं किंसि खब्मुँ, ‘ङ परमेश्वरजी कुलबै म्रुँ ख्रीष्ट ग’ बिब्मुँ, झाइले अरू म्हिमैंइ ‘ख्रीष्ट युबै त्हे चेंदो तखइमुँ’ बिब्मुँ, दिलेया चमैंए लिलि आल्हैदिद्, चमैंइ बिब आङिंन्।
ङ ह्रोंसए आबाए मिंर युइमुँ, दिलेया क्हेमैंइ ङलाइ आक्वें। कोइ म्हि ह्रोंसए हगर्न खइ बिस्याँ क्हेमैंइ चए मान लम्।