19 तलेबिस्याँ च त्हेर तब् धों तबै दुःख परमेश्वरजी ह्युल केमिंब् ओंनोंबै तिंयाँ समा खोंयोंइ आतइमुँ, लिउँज्यै या छाबै दुःख खोंयोंइ तरिब् आरे।
तलेबिस्याँ च त्हेर बेल्ले थेबै दुःख तब्मुँ। च धों तबै दुःख ह्युलए ओंसों ओंनों तिंयाँ समा खोंयोंइ आतइमुँ, धै लिउँज्यै या छाबै दुःख खोंयोंइ तरिब् आरे।
दिलेया ह्युल बनेब् ओंनोंन्, ‘परमेश्वरजी आमुयुँ नेरो च्हमिरि बनेइ।’
छतसि खुँबै त्हेर भौदिल् आत्हुरिगे बिसि प्राथना लद्।
परमेश्वरजी च दुःख तबै त्हे आघटिमिंस्याँ खाबै या सोल् आखाँमल। दिलेया परमेश्वरजी खीजी त्हाँबै म्हिमैंए ल्हागिर च त्हे घटिमिंइमुँ।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।