51 “क्हिए ल्हागिर ङइ तो लमिंरिगे ङ्हाँइमुँ?” बिसि येशूजी चने ङ्योएमा च कनइ खीने बिइ, “ओ गुरु, ङए मि म्रोंल् खाँब् तरिगे।”
बजारजरे स्युरबर ह्यामा म्हिमैंइ खेंमैं मान लसि ‘गुरु’ बिसि म्हाँदिरिगे ङ्हाँम्।
“दिलेया खाबज्यै या क्हेमैंने ‘गुरु’ आबिरिगे, तलेबिस्याँ क्हेमैंलाइ लोमिंबै गुरु घ्रि मत्त्रे मुँ, छतसि क्हेमैं ताँन् आघें-अलिमैं ग।
छतसि क्हेमैं चमैं धों आतद्, तलेबिस्याँ क्हेमैं चैदिबै सैमैं क्हेमैंइ ह्रिब् भन्दा ओंसोंन् क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी सेम्।
“ह्रिब्रें लद् परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। म्हैब्रें लद् क्हेमैंइ योंब्मुँ। म्रार ह्राब्रें लद् क्हेमैंए ल्हागिरि म्रा थोंमिंब्मुँ।
खीजी चमैंने “क्हेमैंए ल्हागिर ङइ तो लमिंरिगे बिब क्हेमैंए सैं मुँ?” बिसि ङ्योएइ।
छ बिब् थेसि च कनइ ह्रोंसए बख्खु भ्योंवासि येशू ङाँर प्रखइ।
येशूजी चने “ओ मरियम” बिमा चइ खी ङाँइ तोसि हिब्रू क्युइर खीने “रब्बोनि” बिइ। (छ बिब “ओ गुरुज्यू” ग।)
चिबइ च कोलोए यो क्हासि तिराइ बोसि “क्हिइ ङने बिल् त्हुबै ताँ तो जा?” बिसि ङ्योएइ।
छतसि तोइ ताँरै या न्हुँ आलद्, बरु तो चैदिले या ताँन् सैए ल्हागिर परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंसि प्राथनार ह्रोंस चैदिबै सैमैं ह्रिद्।