40 दिलेया ङए क्योलोउँइँ नेरो त्हेब्रेउँइँ खाब् टिल् योंम्, च ङइ बिसि आत, परमेश्वरजी खाबए ल्हागिर तयार लथेंइमुँ चमैंन योंम्।”
छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “परमेश्वरजी स्वर्गर्बै ग्याल्सए न्होंर्बै ताँमैं क्हेमैंलाइ सेल् पिंइमुँ। दिलेया अरू म्हिमैंलाइ बिस्याँ खीजी चुए बारेर सेल् आपिंइमुँ।
छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ नोब् धों तबै दुःख क्हेमैंज्यै या नोब्मुँ। दिलेया ङए क्योलो नेरो त्हेब्रेउँइँ टिल् पिंबै ताँ ङए योर आरे। च क्ल्ह्योमैं ङए आबाजी ओंसोंन् खाब्मैंए ल्हागिर तयार लथेंइमुँ चमैंए ल्हागिर्न ग।”
झाइले म्रुँजी ह्रोंसए क्योलो हारबै म्हिमैंने ‘खो, ङए आबाउँइँले आशिक योंबै म्हिमैं, ह्युल बनेब् ओंनोंन् क्हेमैंए ल्हागिर बनेथेंबै ग्याल्सर क्ल्हे लबर खो,’ बिब्मुँ।
खीने पिंबै ताँन् म्हिमैंलाइ खीजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंरिगे बिसि क्हिजी खीलाइ ताँन् म्हिमैंए फिर हग पिंइँमुँ।
“ओ आबा, चु ह्युल बनेब् भन्दा ओंसों ओंनोंन् क्हिजी ङलाइ म्हाँया लसि थेबै मान पिंइ। क्हिजी ङने पिंबै म्हिमैं ङए थेबै मान म्रोंबर चमैं ङ टिबै क्ल्ह्योरि ङने बालुन् तरिगे बिब ङए सैं मुँ।
खीजी चमैंने बिइ, “परमेश्वर आबाजी ह्रोंसए हगउँइँले तोक्दिबै त्हे खीजीन् सेमुँ, क्हेमैंइ सेल् आत्हु।
बरु चमैंल झन् छ्याँबै ह्युल, अथवा स्वर्गर, ह्याबै सैं मुँल। छतसि परमेश्वर “चमैंए परमेश्वर ग” बिबर फा आपिल, तलेबिस्याँ खीजी चमैंए ल्हागिर सहर घ्रि तयार लथेंइमुँ।