39 चमैंइ खीने, “ङिइ खाँम्!” बिइ। येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ नोब् धोंबै दुःख क्हेमैंज्यै या नोब्मुँ, धै ङइ किंब् धोंबै बप्तिस्मा क्हेमैंज्यै या किंब्मुँ।
दिलेया चेला ह्रोंसए गुरु धोंब धै केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे धोंब तल् खाँस्याँ सैं तोंल् त्हुम्। म्हिमैंइ धिंर्बै क्ल्हेनेन् बालजिबुल बिसि मिं थेंम् बिस्याँ खीए परवामैंने झन् खै बिलै?
झाइले चमैं ताँनइ “ङिइ पाप लइमुँ,” बिसि यूहन्नाउँइँले यर्दन स्योंर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंइ।
दिलेया पत्रुसइ झन् ओरसि बिइ, “ङ क्हिने बालुन् सिल् त्हुलेया ङइ क्हि ङो आसे बिरिब आरे!” बिमा अरू चेलामैंज्यै या छान् बिइ।
“ओ आबा, क्हिजी लल् आखाँबै सै तोइ आरे। छतसि चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंनु। दिलेया ङए सैंर मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे।”
पत्रुसइ खीने बिइ, “ओ प्रभु, तोगोन ङ क्हिए लिलि तले खल् आखाँ? क्हिए ल्हागिर ङ सिल् त्हुलेया सिम्।”
केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे भन्दा थेब् आत बिसि ङइ क्हेमैंने बिबै ताँ मैंन्। म्हिमैंइ ङ ह्रुगुदिइ बिस्याँ क्हेमैंलाज्यै या ह्रुगुदिब्मुँ। चमैंइ ङए ताँ ङिंइ बिस्याँ क्हेमैंए ताँ या ङिंब्मुँ।
ङइ चमैंलाइ क्हिए ताँ लोमिंइ। ङ ह्युलर्बै आङिंब् धोंले चमैं या चु ह्युलर्बै आङिं। छतसि चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ चमैं हेल् लम्।
चइ यूहन्नाए आघें याकूबलाइ सेलाँइ (तरवारइ) सैवाल् पिंइ।
क्हेमैंए ल्हागिर दुःखन् योंरिलेया ङ सैं तोंइमुँ, तलेबिस्याँ ख्रीष्टए ज्युए ल्हागिर, खी क्वेंब्मैंए ल्हागिर ङज्यै या नोल् त्हुबै दुःख ङए ज्युर्न नोसि पूरा लम्।
ङ क्हेमैंए आघें यूहन्ना ग। येशूए फिर बिश्वास लबइले क्हेमैंइ धोंलेन् ङज्यैया खैबन् दु:ख तलैया ङइ सैदिइमुँ। येशू ख्रीष्टए बारेर ग्वाइ पिंदै परमेश्वरए ताँ बिप्रबै लमा म्हिमैंइ ङलाइ मा ङ्युँइर मुँबै पत्मोस बिबै कोंर च्युथेंल।