38 छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ ह्रिबै सै क्हेमैंन आसेइमुँ। ङइ नोब् धों तबै दुःख क्हेमैंइ नोल् खाँम्मा? ङइ किंब् धों तबै बप्तिस्मा क्हेमैंइ किंल् खाँम्मा?”
याहवेहए योर प्हेल घ्रि मुँ, खीए ह्रिसइ च प्हेलर प्लिंइमुँ। पृथ्बीर्बै दुष्टमैं ताँनइ दण्ड योंम्, प्हेलर मुँबै सै तोइ आचैल्ले चमैं थुँल् खाँल् त्हुम्।
झाइले येशू दे क्याइ ह्यासि सर पद्खु तसि “ओ ङए आबा, तल् खाँम् बिस्याँ चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंन्। दिलेया ङइ मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे,” बिसि प्राथना लइ।
झाइले चमैं ताँनइ “ङिइ पाप लइमुँ,” बिसि यूहन्नाउँइँले यर्दन स्योंर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंइ।
“ओ आबा, क्हिजी लल् आखाँबै सै तोइ आरे। छतसि चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंनु। दिलेया ङए सैंर मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे।”
ङइ किंल् त्हुब थेबै दुःखर्बै बप्तिस्मा घ्रि मुँ, च बप्तिस्मा आकिंन् समा ङए सैं छिं आङ्हाँ।
“ओ आबा, क्हिए इच्छा मुँस्याँ ङ ङाँइँले चु दुःख स्योमिंन्। दिलेया ङए इच्छा आङिं, क्हिए इच्छा पूरा तरिगे।”
येशूजी पत्रुसने बिइ, “क्हिए सेलाँ स्युर झोंन्। आबाजी ङलाइ पिंबै दुःखए प्हेला ङइ आथुँले वा?”
छलेन ङ्योइ प्राथना खैले लल् त्हुम बिब ङ्योइ आसेबै त्हेर पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ ल्होमिंम्। ङ्योइ सो खुइले बिलै आह्रबै ताँफुँमैं क्होसि पबित्र प्ल्ह खीजीन् ङ्योए ल्हागिर परमेश्वरने प्राथना लमिंम्।
धै क्हेमैंइ परमेश्वरने ह्रिलेया आयों, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ह्रोंसए सयल थोबै ल्हागिर मत्त्रे आछ्याँबै सैंइ ह्रिम्।