34 चमैंइ ङ थुइब्मुँ, बिल्लि लब्मुँ, बर्साइ ल्हिब्मुँ धै सैवाब्मुँ। दिलेया सोंरों लिउँइँ ङ धबै सोगों तसि खब्मुँ।”
तलेबिस्याँ क्हिजी ङए प्ल्हलाइ क्रोंर वाथेंरिब् आरे, धै ह्रोंसए पबित्र म्हिए ज्यु क्हिजी क्राँल् पिंरिब् आरे।
फो ख्रेंसि ङ्हेदै ह्वाखबै सिंहमैं धोंले ङए न्होह्रों लबै ल्हागिर चमैंइ सुँ आँ लम्।
च त्हे ओंनोंन् खीजी ह्रोंसए चेलामैंने ह्रोंसइ नोल् त्हुबै दुःखए बारेर बिबर होंइ। “ङ यरूशलेम ह्याल् त्हुम्, धै चिबनाँब्मैं, ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंउँइँले ल्हें दुःख योसि सिल् त्हुम्। दिलेया सोंरोंर ङ सोगों तसि खब्मुँ।”
झाइले चमैंइ खीए लिर थुइसि खीलाइ धोंइ। को-कोइइ,
चमैंइ पिलातसने बिइ, “ओ चिब, च स्योर्गुइ सोगों मुँमा ‘ङ सियालेया सोंरोंर धबै सोगों तसि खब्मुँ’ बिल। चइ बिबै ताँ ङिइ चिरिइमुँ।
खीए ताँ थेसि ख्रो पिंबै खेगि क्रथे बेल्ले ह्रिस खसि ह्रोंसए क्वें ट्होवासि बिइ, “तारे ङ्योलाइ अरू ग्वाइ आचैदि।
छबिमा को-कोइ खीलाइ थुइसि खीए मि हुवासि प्रिंदै बिइ, “ल्हु, बिद्, खाबइ क्हिलाइ प्रिंइ?” लिउँइँ चर्बै सिपाइमैंइ येशूलाइ क्हाबोसि खीलाइ बेल्ले प्रिंइ।
तलेबिस्याँ खीजी ह्रोंसए चेलामैंने लोमिंबै तोंन् मुँल। खीजी चमैंने बिइ, म्हिए च्ह क्हासि म्हिमैंए योर पिंवाब्मुँ, धै चमैंइ खी सैवाब्मुँ, दिलेया सिबै सोंरो लिउँइँ धबै खी सोगों तसि खब्मुँ।
च लिउँइँ हेरोद नेरो चए सिपाइमैंइ येशूए आब्रु वासि बेल्ले बिल्लि लइ। च लिउँइँ म्रुँइ खिब् धों तबै क्वें येशूलाइ खिमिंसि पिलातस ङाँर एमिंइ।
स्योंम्बै मोशालाइ परमेश्वरजी खीए ठिम पिंइ, दिलेया येशू ख्रीष्टउँइँले क्ह्रोंसेंन्बै ताँ नेरो बेल्ले थेबै दयाम्हाँया ङ्योइ योंइ।
“म्हिमैंइमि ओंसों लिंबै प्हा थुँल् पिंसि लिउँइँ आलिंबै अँगुरए प्हा पिंम्, दिलेया क्हिइमि ताँन् भन्दा लिंबै अँगुरए प्हा तोगो समा साँथेंना!”
म्हिमैंइ खीलाइ पाइ, दिलेया परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिब् धोंले सोंरोर परमेश्वरजी खीलाइ धबै सोगों लमिंइ।