40 झाइले कोर खबै म्हि घ्रि येशू ङाँर खसि च्हि तुँसि “ङलाइ सल् लमिंदा ङ्हाँस्याँ क्हिजी चु नबउँइँले ङ सल् लमिंल् खाँम् बिसि यो छ्युँ लइ।”
याहवेहजी लल् आखाँबै सै तोइ मुँ वा? क्हुरिंम्बै ङ युम् बिबै त्हेर ङ क्हि ङाँर एयुब्मुँ। च्हमा साराल च्ह घ्रि तब्मुँ।”
कनमैंइ मि म्रोंइमुँ, डुँड्मैं प्रइमुँ, कोर खब्मैं सइमुँ, न्ह आथेब्मैंइ न्ह थेइमुँ, सियाब्मैं सोइमुँ धै ङ्हाँदुमैंने परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंइमुँ।
झाइले चमैं म्हिए हुल मुँबै क्ल्ह्योर फेखबै लिउँइँ म्हि घ्रि येशूए उँइँर खसि च्हि तुँसि बिइ,
चए ताँ थेसि येशूजी ल्हयो खसि खीए योजी च म्हिलाइ छुइसि “ङइ क्हि सयारिगे ङ्हाँइमुँ क्हि सयाद्,” बिइ।
झाइले येशू घ्याँर ह्यारिमा म्हि घ्रि न्हेह्यासि येशूए ओंसों च्हि तुँसि खीने “ओ स्वाबै गुरु, खोंयोंइ आखाँबै छह् योंबै ल्हागिर ङइ तो लल् त्हुम्?” बिसि ङ्योएइ।
च लिउँइँ येशू दे क्याइ दने ह्यासि च्हि तुँसि छले प्राथना लइ।
झाइले चइ च्हि तुँसि थेबै कैले ओरसि बिइ, “ओ प्रभु, चु पापए छ्याब चुमैंए फिर आल्हैदिरिगे।” च्हौ बिसि चइ सो पिवाइ।
छतसि ङ च्हि तुँसि परमेश्वर आबालाइ फ्योम्।