37 चमैंइ येशूलाइ त्होसि “ताँन् म्हिमैंइ क्हि म्हैरिइमुँ,” बिइ।
छतमा सिमोन नेरो चने मुँबै म्हिमैंइ येशू म्हैदै ह्याइ,
दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “खो, बरु ङ्यो अरू चेंदोर्बै नाँसजरे ह्याले, चरै या सैं तोंबै ताँ बिमिंल् त्हुम्। तलेबिस्याँ चु केए ल्हागिर्न ङ युब् ग।”
छबिमा यहूदीया ह्युल नेरो यरूशलेम सहरर्बै ताँन् म्हिमैं यूहन्ना ङाँर ह्यारिल। झाइले चमैं ताँनइ “ङिइ पाप लइमुँ,” बिसि यूहन्नाउँइँले यर्दन स्योंर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंइ।
चुलाइ छलेन् पिवाइ बिस्याँ ताँनइ चुए फिर बिश्वास लब्मुँ, झाइले रोमी सिपाइमैं खसि ङ्योए मन्दिर नेरो ङ्योए ह्रेंमैं नास लवाब्मुँ।”
छतमा फरिसीमैंइ खेंमैंए न्होंर “ङ्ह्योत्ति! कहेमैंइ तोइ लल् खाँरिब् आरे। म्रोंइँमुँ वा, ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं चए लिलि ल्हैदिल् खाँइ बिबर होंइ।”
चमैं यूहन्ना ङाँर खसि बिइ, “गुरु! यर्दन स्यों क्योंजा क्हिने मुँबै म्हिए बारेर ओंसों क्हिइ ग्वाइ पिंल, तिंजोरोम् खीजीन् म्हिमैं क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंरिइमुँ। धै ताँन् म्हिमैं खी ङाँर्न ह्यारिइमुँ।”