34 दिलेया “मोंमैंए चिबइ मों ल्हाबै शक्ति पिंसि चइ मों ल्हाम्,” बिसि फरिसीमैंइ बिबर होंइ।
दिलेया चेला ह्रोंसए गुरु धोंब धै केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे धोंब तल् खाँस्याँ सैं तोंल् त्हुम्। म्हिमैंइ धिंर्बै क्ल्हेनेन् बालजिबुल बिसि मिं थेंम् बिस्याँ खीए परवामैंने झन् खै बिलै?
छलेन बप्तिस्मा पिंबै यूहन्नाइ परमेश्वरए मिंर बर्त टिब्रें लमल, चइ प्हा या आथुँमल। दिलेया म्हिमैंइ ‘चलाइ मोंइ स्याइमुँ!’ बिमल।
झाइले मोंइ स्यासि कन तबै लडा म्हिमैंइ येशूए ङाँर पखइ। येशूजी च म्हि सल् लमिंमा च म्हि म्रोंल् खाँब, पोंल् खाँब् तयाइ।
ङइ बालजिबुलए शक्तिउँइँले मोंमैं ल्हाम् बिसि क्हेमैंइ बिम् बिस्याँ, क्हेमैंए चेलामैंइ खाबै शक्ति योंसि मों ल्हाम्? छतसि क्हेमैंए चेलामैंइन क्हेमैंए ताँ क्ह्रोंसेंन् आङिं बिसि क्हेमैंए फिर निसाफ लब्मुँ।
यरूशलेमउँइँले खबै को-कोइ शास्त्रिमैंइ “येशूने बालजिबुल बिबै मों मुँ, च मोंमैंए चिबउँइँले शक्ति योंसि चइ मोंमैं ल्हाल् खाँमना बिसि छ्याब् ल्हैदिइ!”
दिलेया चमैं न्होंर्बै को-कोइइ “मोंमैंए चिब बालजिबुलउँइँले चइ मोंमैं ल्हाम्,” बिइ।
तलेबिस्याँ दुष्ट के लब्मैंइ चारबै ह्वेलाइ आखो, तलेबिस्याँ खेंमैंइ लबै के म्हिमैंइ म्रोंवाब्मुँ बिसि चमैं चारबै ह्वेर आखा।
म्हिए हुलइ बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ उ तो जा? खाबइ क्हि सैल् म्हैमु?”