3 येशूजी च म्हिने बिबै ताँ थेसि को-कोइ शास्त्रिमैंइ खें-खेंमैंन् “चु म्हिइमि परमेश्वरए क्ल्ह्योर खी तइ ग पोंइमुँ दि!” बिबर होंइ।
छ बिब् थेसि ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ ह्रोंसए क्वें ट्होसि चर्बै चिबनाँब्मैंने बिइ, “चुइ परमेश्वर स्यारसि पोंइ। तारे ङ्योलाइ अरू ग्वाइ तले चैदिइ? चुइ परमेश्वरए क्ल्ह्योर खी तसि पोंब क्हेमैंइ थेइ।
तलेबिस्याँ येशूजी चमैंए शास्त्रिमैंइ लोब् धोंले आलोमिंल, बरु खीजी हग मुँबै म्हिइ धोंले लोमिंमल।
चइ परमेश्वरए बिरोधर पोंब क्हेमैंइ थेइ। तारे क्हेमैंए सैंर तो मैंमुँ?” बिमा चमैंइ “चलाइ सैलन् त्हुम्,” बिइ।
“क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, म्हिमैंइ लबै पापमैं नेरो परमेश्वरए बिरोधर खैबै ताँमैं पोंलेया क्षमा योंल् खाँम्,
दिलेया परमेश्वरए पबित्र प्ल्हए बिरोधर पोंब्मैंइ क्षमा योंल् आखाँ। च खोंयोंन् बिलै दोषिन् ठर्दिब्मुँ।”
तलेबिस्याँ म्हिमैंए सैंउँइँले आछ्याँबै ताँमैं मैंब, ब्यभिचार लब, ह्योब, म्हि सैब, रण्डिबाजी लब,
चु ताँ थेसि फरिसीमैं नेरो शास्त्रिमैंइ ह्रों-ह्रोंसन् “परमेश्वर म्हि आच्हिल्ले पोंब चु खाब् जा? परमेश्वरजी मत्त्रे पापए क्षमा पिंल् खाँम् आङिं वा? बिबर होंइ।”