24 छाब म्रोंसि येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं ताँन् बैरु ह्याद्, चु कोलो आसिइमुँ, न्हरु च्हुइमुँ।” छबिमा चमैंइ आक्वेंसि येशूए बिल्लि लइ।
दिलेया खीए ताँ थेसि चमैंइ बिल्लि लसि निस्युइ। छतसि येशूजी चर मुँब्मैं ताँन् बैरु कुलसि च कोलोए आबा-आमा नेरो खीने मुँबै चेलामैं सों बोसि कोलो मुँबै क्ल्ह्योर ह्याइ।
च कोलो सियाल् खाँइ बिब् सेसि चमैंइ येशूए बिल्लि लबर होंइ। तलेबिस्याँ च कोलो क्ह्रोंसेंनन् सियाल् खाँल।
च सँउँसर थेसि येशूजी बिइ, “चु नबइ च आसि। परमेश्वरए मिं थेब तरिगे धै परमेश्वरए च्हजी मान योंरिगे बिसि च नब् ग।”
छतमा पावल क्युरु तयुसि चए फिर पत्खु तसि अँगलो झोंसि “क्हेमैं आआतिद्। चु सोगोंन् मुँ!” बिइ।
झाइले पत्रुसइ चमैं ताँन् बैरु कुल्मिंसि च्हि तुँसि परमेश्वरने प्राथना लइ। धै च सिनु ङाँइ तोसि, “तबिता, रेद्!” बिमा चइ मि ङ्ह्योइ, झाइले पत्रुस म्रोंसि रेसि क्हुँइ।