16 “खाबज्यै स्योब क्वेंर छारा क्वेंए टालोइ आखे। तलेबिस्याँ छारा टालोइ क्वें ट्होवाम्। धै स्योब क्वें झन् ल्हें ट्होह्याम्।
छतसि ङ क्हिने यो छ्युँ लमुँ, ङ भन्दा ओंसों क्हि ह्यादु। ङ बिस्याँ ओंसों ह्याबै खेदोमैं नेरो प्हसेमैंए प्रबै त्होंर प्रसि क्हि ङाँर सेइरर आफेखन् समा नुजीले प्रसि खब्मुँ।”
ठिक के लब्मैंए ह्युलर दुष्टमैं तरिब् आरे, आस्याँ ठिक के लब्मैंए योइ आछ्याँबै के लब्मुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “प्ह्रेंरो जन्तिमैंने बालु मुँमा चमैंइ शोक लम्मा? दिलेया च त्हे खब्मुँ, प्ह्रेंरो चमैंउँइँले बोयाब्मुँ। चमैं सैं आतोंसि बर्त टिब्मुँ।”
छलेन खाबज्यै या आचिबै अँगुरए खु स्योब ट्हुबिए नेंदोर आझों। झोंइ बिस्याँ नेंदो ट्होह्यासि अँगुरए खु ङेयाम्, धै नेंदों या ट्होयाम्। दिलेया छारा अँगुरए खु ट्हुबिए छारा नेंदोर झोंस्याँ नेंदो या आट्हो अँगुरए खु या आङेया।”
धबै येशूजी बिइ, “खाबज्यै या स्योंबै क्वेंरि छारा क्वेंइ आखे तलेबिस्याँ छारा क्वें भन्दा स्योब क्वें युनन् ट्होह्याम्।
येशूजी चमैंने चु अहानै बिइ, “खाबज्यै या छारा क्वें ट्होसि स्योब क्वेंर आखे। छ लइबिस्याँ छारा क्वें या ट्होवाम्, धै छारा क्वेंए टालो थौंनि क्वेंने आक्ह्रि।
“ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुबै ताँ ल्हेन् मुँ, दिलेया च ताँमैं तोगो क्हेमैंइ सैदिल् आखाँ।
छतसि खीए फिर थेंबै बिश्वास, खीए फिर लबै आशा नेरो म्हाँया लब, चु ताँ सों खोंयोंइ तरिम्। चुमैं न्होंरि ताँन् भन्दा थेब म्हाँया लब् ग।
क्हेमैंइ छले रेबै भेटिमैंइ परमेश्वरए म्हिमैंलाइ खाँचो तमा चमैंए खाँचोमैं पूरा लल् खाँम्। च्हौ मत्त्रे आङिं, चु केउँइँले चमैंइ परमेश्वरलाइ खोंयोंन् बिलै धन्यबाद पिंरिब्मुँ।