15 येशूजी चमैंने बिइ, “प्ह्रेंरो जन्तिमैंने बालु मुँमा चमैंइ शोक लम्मा? दिलेया च त्हे खब्मुँ, प्ह्रेंरो चमैंउँइँले बोयाब्मुँ। चमैं सैं आतोंसि बर्त टिब्मुँ।”
च लिउँइँ बप्तिस्मा पिंबै यूहन्नाए चेलामैं येशू ङाँर खसि “ङि नेरो फरिसीमैं बर्त टिब्रें लम्, दिलेया क्हिए चेलामैं बिस्याँ बर्त आटि, तले जा?” बिसि खीने ङ्योएमा
“खाबज्यै स्योब क्वेंर छारा क्वेंए टालोइ आखे। तलेबिस्याँ छारा टालोइ क्वें ट्होवाम्। धै स्योब क्वें झन् ल्हें ट्होह्याम्।
येशूजी चमैंने बिइ, “प्ह्रेरोने (दुलहाने) मुँबै म्हिमैंइ बर्त टिम् रोवा? च धोंलेन् ङए चेलामैंने ङ मुँरिन् समा चमैं बर्त टिल् आत्हु!
खोंयों प्ह्रेरो चमैंउँइँले स्यो लवाबै त्हे खमुँ च्हमन् चमैं बर्त टिब्मुँ।”
येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “तिंगेंन् बिलेया म्हिए च्हजी ग्याल्स लब् म्रोंल् योंस्याँ तमल बिबै त्हे प्हँन लिउँइँ खब्मुँ, दिलेया क्हेमैंइ म्रोंल् योंरिब् आरे।
येशूजी चमैंने बिइ, “ब्ह्या भत्यारर प्ह्रेंरो मुँन् समा प्ह्रेंरोने खबै प्ह्रेंमैंने तोइ आचल्ले टिद् बिल् तम्मा?
दिलेया प्ह्रेंरो चमैंने फ्रेयाबै त्हिंइ खब्मुँ, च त्हेर बल्ल चमैंइ बर्त टिब्मुँ।”
दिलेया ङइ चु ताँ बिबइले क्हेमैंए सैंर बेल्ले न्हुँ तइमुँ।
खाब्ने बालु प्ह्रेंस्यो मुँ, चन् प्ह्रेंरो ग। प्ह्रेंरोए थु प्ह्रेंरो ङाँर रासि खीए कै थेसि बेल्ले सैं तोंम्। छतसि ङ बेल्ले सैं तोंइँमुँ।
झाइले चमैंइ ताँन् चर्चर एल्डरमैं त्हाँइ, धै बर्त टिसि प्राथना लसि चमैंइ च एल्डरमैं खेंमैंइ बिश्वास लबै प्रभुए जिम्मार पिंवाइ।
छतसि क्हेमैं क्ह्रिसि टिबै ल्हागिर घ्रिइ बिब घ्रिइ ङिंल् त्हुम्। दिलेया प्राथना लबै ल्हागिर क्हेमैं सल्ला लसि तिस्या स्यो तलेया लिउँइँ क्हेमैं बालुन् तल् त्हुम्। छ आलस्याँ क्हेमैंइ सैं फैल् आखाँबइले दुष्टइ मौका योंल् खाँम्।
झाइले गारो केमैं लल् त्हुइ, ल्हें खे न्हरु च्हुइल् आयों, फो ख्रेंन्ले क्यु पिल्ले टिल् त्हुइ, ल्हें खे चल् आयोंल्ले, बास आयोंल्ले, क्वें खिल् आयोंल्ले टिल् त्हुइ।
च लिउँइँ स्वर्गदूतइ ङने बिइ, “चु ताँ प्ह्रिद्: क्यु च्हजए ब्ह्याए न्हिम्तोर हुइब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।” स्वर्गदूतइ धबै बिइ, “परमेश्वरजी बिबै क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैं चुमैंन् ग।”
दिलेया छारा यरूशलेम, “परमेश्वरए पबित्र सहर” प्ह्रेंरोए ल्हागिर प्ह्रेंस्यो पैरेब् धोंले पैरिसि स्वर्गउँइँले युरिब ङइ म्रोंइ।