11 छाब् म्रोंसि फरिसीमैंइ खीए चेलामैंने “क्हेमैंए गुरु तले बालि रेब्मैं नेरो पापिमैंने बालुन् चब् जा?” बिसि ङ्योएइ।
म्हिए च्ह युसि चब् थुँब् लमा ‘ङ्ह्योत्ति, च चब्लाँ, प्हा को, बालि रेब्मैं नेरो अरू पापिमैंए थु!’ बिसि म्हिमैंइ बिमल। दिलेया परमेश्वरए बुद्धिए केमैं म्रोंसिन् क्ह्रोसेंन्ले बुद्धि छ्याँब् मुँन बिबै ताँ क्हेमैंइ सेल् खाँम्।”
ह्रोंसने म्हाँया लब्मैंने मत्त्रे क्हेमैंइ म्हाँया लइ बिस्याँ क्हेमैंइ तो इनाम योंमुँ? रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेब्मैंज्यै छान् आल रो वा?
च लिउँइँ येशू मत्तीए धिंर चब् चरिमा रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेब्मैं नेरो पापिमैं खसि येशू नेरो खीए चेलामैंने बालुन् चब् चबर टिइ।
दिलेया फरिसीमैं न्होंर्बै को-कोइ शास्त्रिमैंइ येशू छले पापि म्हिमैं नेरो बालि रेबै म्हिमैंए म्हाँजोर क्हुँसि चब् चरिब् म्रोंसि चमैंइ येशूए चेलामैंने “च तले छाबै पापि म्हिमैंने क्हुँसि चब् चब्जा?” बिइ।
छले येशू जखायसए धिंर ह्याब् म्रोंसि “अच्या छाबै पापि म्हिए धिंरै या प्ह्रें तबर ह्याइ बिसि म्हिमैंइ खीए ताँ लबर होंइ।”
छले चरिमा फरिसीमैं नेरो चमैं न्होंर्बै शास्त्रिमैंइ येशूए चेलामैंए बिरोधर गनगन लसि “चु बालि रेब्मैं नेरो पापिमैंने क्हेमैंइ तले चब्-थुँब् लल?” बिबर होंइ।
छतसि “ज्युर चिनु आलबै म्हिमैं ङाँर ह्यासि चमैंने बालु क्हिइ तले चब्-थुँब लल!” बिसि चमैंइ पत्रुसलाइ छ्याब् ल्हैदिइ।
ङइ पत्रुसने अझै बिइ, “ङ्योम् फिब् ओंनोंबै यहूदी ग, अरू ह्रेंमैं धोंबै पापिमैं ङ्यो आङिं।
चमैंए खेगि क्रथे ह्रोंसन् ल्हें सैर आह्रब् तमुँ, छतसि था आसेसि घ्याँ फ्लेइ प्ररिब्मैंलाइ चइ ल्हयो खम्।
छतसि क्हेमैं ङाँर खबै म्हिमैंइ खीजी बिब् धोंले खीए ताँ आलोमिं बिस्याँ, छाबै म्हिमैंलाइ क्हेमैंए धिंर मान आलद्, जय मसीह या आलद्।