21 चु ताँ थेसि खीए चेलामैं न्होंर्बै अर्को म्हि घ्रिइ बिइ, “ओ प्रभु, ओंसों ङए आबाए सिनु पाबर ह्याल् पिंन्।”
ङए ल्हागिरि ह्रोंसए धिं, आघें-अलि, अना-अङाँ, आबा-आमा, प्हसे, क्ल्ह्यो-न्हें वाथेंब्मैंइ च भन्दा प्र गुणा ल्हें योंब्मुँ। धै खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै हग या योंब्मुँ।
छबिमा येशूजी चने बिइ, “स्येलमैंला टिबै रो मुँ, नमेमैंला च्हों मुँ, दिलेया ‘म्हिए च्हलम्’ क्र क्ह्युबै क्ल्ह्यो या आरे।”
छबिमा येशूजी चने बिइ, “क्हि ङए लिलि खो। सिनुमैंलाइ सिनुमैंन पारिगे।”
छतसि तारे ङिइ म्हिमैंलाइ ङ्ह्योमा चमैंने मुँबै बैरुबै सैमैंउँइँले आङ्ह्यो। ख्रीष्टलाज्यै ओंसों ङिइ छलेन् ङ्ह्योमल, तारे ङिइ खीलाइ छले आङ्ह्यो।