14 च लिउँइँ येशू पत्रुसए धिंर ह्यामा पत्रुसए स्युमिं जर खसि रोरिब् म्रोंइ।
पत्रुसइ “फोम्, तले आफोब!” बिसि पत्रुस धिं न्होंर होंमा येशूजी चने “ओ सिमोन, क्हिइ खै ङ्हाँमुँ? चु ह्युलर्बै म्रुँमैंइ खाबउँइँले बालि रेम्? ह्रोंसए च्हमैंउँइँले रेम् उ अरू म्हिमैंउँइँले रेम्?” बिसि ङ्योएइ।
येशूजी चए यो छुइबै तोदोंन् जरइ च पिवाइ। धै च रेसि येशूए सेवा लइ।
छबिमा येशूजी चने बिइ, “स्येलमैंला टिबै रो मुँ, नमेमैंला च्हों मुँ, दिलेया ‘म्हिए च्हलम्’ क्र क्ह्युबै क्ल्ह्यो या आरे।”
पत्रुस, प्रभु येशूए अलिमैं नेरो अरू कुल्मिंबै चेला चिब्मैं धोंलेन् ङज्यै या प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबै च्हमिरि ब्ह्या लसि प्रल् आयों रो वा?
छतसि बिश्वासीमैं न्होंर्बै चिब तोइ छ्याब् आरेब, प्ह्रेंस्यो घ्रि मत्त्रे मुँब, आछ्याँबै सैमैंउँइँले जोगेल् खाँब, ताँनने क्ह्रिल् खाँब, ताँनइ क्वेंब, प्ह्रेंमैं मान लल् ह्रब, झाइले म्हिमैं छेनाले लोमिंल् खाँब,
छाबै म्हिमैंइ ब्ह्या लल् आत बिम्, धै को-कोइ चबै सै या चल् आत बिम्। दिलेया परमेश्वरजी चु तोन्दोंरि सैमैं चबै ल्हागिर बनेइ। छतसि प्रभुलाइ म्हाँदिब्मैंइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ सेबइले धन्यबाद पिंसि चलेन् तम्।
ताँन् म्हिमैंए उँइँर ब्ह्या इजेत मुँल्ले तल् त्हुम्। ब्ह्या लल् खाँबै लिउँइँ मुँयुँमैं खाबज्यै या छमिं न्हल् आत, छलेन च्हमिरिमैंज्यै या फ्रें क्ल्योंल् आत, तलेबिस्याँ छाबै के लब्मैंए फिर परमेश्वरजी थेबै दण्ड पिंम्।