7 “ह्रिब्रें लद् परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। म्हैब्रें लद् क्हेमैंइ योंब्मुँ। म्रार ह्राब्रें लद् क्हेमैंए ल्हागिरि म्रा थोंमिंब्मुँ।
च त्हिंइर्न इसहाकए केब्छैंमैंइ खेंमैंइ ताबै इनारए बारेर इसहाकने बिइ, “ङिइ ताबै क्ल्ह्योर क्यु त्होंइ।”
ओ याहवेह! दुःख योंब्मैंए प्राथना क्हिजी थेम्; क्हिजी चमैंए सैं भोंब् लम्, धै चमैंइ ग्वार ह्रिब क्हिजी थेम्।
ङम् ङन् ग बिसि दुष्टमैंइ परमेश्वर आम्है, चमैंइ तोइ ताँरै या परमेश्वर आमैं।
ओ याहवेह, क्हिए मिं थेब् तरिगे! क्हिए ठिममैं ङ लोमिंन्!
“क्हेमैंइ ङए मोंड म्हैद्!” बिसि क्हिजी बिइ। छतसि ङए सैंइ क्हिने बिइ, “ओ याहवेह, क्हिए मोंड ङ म्हैब्मुँ।”
ङइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी ङलाइ ज्वाफ पिंइ धै ङलाइ ङ्हिंन् लबै ताँन् सैमैंउँइँले ङ फ्रेमिंइ।
याहवेहनेन् सैं तोंन्, धै खीजी क्हिए सैंर मैंबै ताँमैं योमिंब्मुँ।
धै दुःख तबै त्हेर ङने ग्वार ह्रिद्; ङइ क्हि दुःखउँइँले फ्रेमिंब्मुँ, झाइले क्हिइ ङए मिं थेब् लब्मुँ।”
छलब् म्रोंसि आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैं सैं तोंब्मुँ। ओ परमेश्वर म्हैब्मैं, क्हेमैंए सैं भोंब तरिगे।
दिलेया क्हिलाइ म्हैब्मैं ताँन् क्हिलाइन मैंसि सैं तोंरिगे धै छिं ङ्हाँरिगे! “क्हिजी जोगेमिंइ!” बिसि धन्यबाद पिंब्मैंइ खोंयोंइन् बिलै “परमेश्वर बेल्ले थेब मुँ!” बिसि बिरिगे!
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
ङलाइ म्हाँया लब्मैंने ङइ म्हाँया लम्, धै ङलाइ म्हैब्मैंइ ङने त्होब्मुँ।
धबै ङ क्हेमैंने बिमुँ, पृथ्बीरि क्हेमैंए न्होंरि म्हि ङ्हिं क्ह्रिसि सैं घ्रिलेन् प्राथना लस्याँ क्हेमैंइ तो सै ह्रिलेया स्वर्गर मुँबै ङए परमेश्वर आबाजी च सै क्हेमैं पिंब्मुँ।
क्हेमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लसि प्राथनानर तो सै ह्रिलेया योंब्मुँ।”
बरु ओंसों क्हेमैंए सैं परमेश्वरए ग्याल्सउँइँ ल्हैदिद्, खीजी बिब् धोंले ताँन् लद्। धै खीजी चु ताँन् सैमैं क्हेमैंलाइ थप्दिमिंब्मुँ।
छले क्हेमैं दुष्टमैं तसेया ह्रोंसए प्हसेमैंलाइ छ्याँब सैमैं पिंल् ह्रम् बिस्याँ, स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी खीने ह्रिब्मैंलाइ झन् ल्हें छ्याँबै सैमैं पिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ खाबइ ह्रिमुँ चइ योंब्मुँ, खाबइ म्हैमुँ चइ स्याब्मुँ, धै खाबइ म्रा ह्रामुँ चए ल्हागिरि म्रा थोंमिंब्मुँ।
छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ प्राथना लमा तो सै ह्रिलेया योंल् खाँइ बिसि बिश्वास लद्, छलस्याँ क्हेमैइ ह्रिबै सै योंब्मुँ।
धिं क्ल्हे रेसि म्रा तोरवाबै लिउँइँ क्हेमैं बैरु रासि म्रा ह्रादै ‘ओ प्रभु, म्रा थोंमिंन्,’ बिब्मुँ, दिलेया खीजी ‘क्हेमैं खनिउँइँले खल ङइ क्हेमैं ङो आसे,’ बिब्मुँ।
चेलामैं खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिगे धै सैं च्योंब आलरिगे बिबै सैंले येशूजी अहान् घ्रि बिइ।
क्हेमैंइ ङलाइ त्हाँब आङिं, ङइ क्हेमैं त्हाँब् ग। क्हेमैं ह्यासि रामैं रोरिगे धै क्हेमैंए रामैं खोंयोंन् बिलै तरिगे बिसि ङइ क्हेमैं हुइ। छलमा क्हेमैंइ ङए मिंर आबाने तो सै ह्रिलेया खीजी क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ।
क्हेमैं ङने टिइ बिस्याँ, धै ङए ताँ क्हेमैंए सैं न्होंर थेंइ बिस्याँ, क्हेमैंइ तो ह्रिदा ङ्हाँमुँ ह्रिद्, परमेश्वरजी क्हेमैंए ल्हागिर पिंब्मुँ।
येशूजी चने बिइ, “परमेश्वरए आशिक नेरो क्हिने क्यु ह्रिबै म्हि क्हिइ ङो सेस्याँ क्हिइ ङने क्यु ह्रिमल, धै खीजी खोंयों बिलै सोल् लमिंबै क्यु क्हिलाइ पिंमल।”
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
खीए बारेर्बै ताँ क्होबै म्हि खाबै आरे, खीलाइ म्हैब खाबै आरे।
बिश्वास आलल्ले खाबज्यै या परमेश्वरलाइ सैं तोंन् लल् आखाँ। तलेबिस्याँ खाउ म्हि परमेश्वरए चेंदो खमुँ च म्हिइ “परमेश्वर क्ह्रोंसेंन मुँ धै खीलाइ म्हैब्मैंलाइ खीजी इनाम पिंब्मुँ,” बिसि बिश्वास लल् त्हुम्।
छले बिश्वास लसि लबै प्राथनाइ नबै म्हि सब्मुँ। धै प्रभुजी चए नब सल् लमिंम्, झाइले चइ पाप लइमुँ बिस्याँ चइ क्षमा योंब्मुँ।
झाइले ङ्योइ खीने तो सै ह्रिलेया योंम्, तलेबिस्याँ खीजी बिबै ताँमैं ङ्योइ ङिंम्, धै खीए सैं तोंन् लबै केमैं ङ्योइ लम्।