6 “पबित्र सैमैं नगिमैं आपिंन्। छले पिंस्याँ चमैंइ क्हेमैंलाइ च्हिवाब्मुँ। छलेन ह्रोंसने मुँबै मोतिमैं तिलिए उँइँर आभ्योंन्, चमैंइ च मोतिमैं हिलर प्हलेइ प्लेवाम्।
च्हमिरि छ्याँब् मुँलेया बुद्धि आरेस्याँ तिलिए नखुँर माराए बुँलाकि खिब् धोंन् तब् ग।
आमादुने ताँ आसेद्, तलेबिस्याँ क्हिइ पोंबै बुद्धिए ताँमैं चइ आखो।
नगिइ ह्रोंसए रुइ चबर एसि ह्यामुँ छलेन बुद्धि आरेबै म्हिइ बुद्धि आरेबै कमैं लब्रें लम्।
आमादुइ पोंब् अनुसार्बै जवाफ चलाइ आपिंन्, आस्याँ क्हिइ या च धोंबन् तब्मुँ।
छबिमा खीजी “कोलोमैंए चबै सै बोसि नगिमैं ङाँर भ्योंवाब छ्याँब आत,” बिइ।
छतमा ल्हें म्हिमैंइ ङए फिर बिश्वास लब पिवाब्मुँ। चमैंइ खें-खेंमैंए न्होंर्न घ्रिइ-घ्रिए फिर धोका पिंसि क्हाल् पिंब्मुँ, धै हेल लुब्मुँ।
ओ फिब्लो पार्दिब्मैं, ओंसों ह्रोंसए मिर्बै म्हुँडा तेद्, झाइले बल्ल क्हिए अलिए मिर्बै कसिं तेबर म्रोंल् खाँम्।
छलेन येशू ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रमा ल्हें खे ङलाइ स्योंइ नोबोल् म्हैइ, ह्योमैंइ ङ सैल् म्हैइ, ह्रोंसए यहूदी ह्रेंमैं नेरो अरू ह्रेंमैंज्यै या ङलाइ दुःख पिंइ। सहरजरे या, म्हि आटिबै ह्युलरै या, मा ङ्युँइरै या, झाइले स्योर्गु थुमैंउँइँले या ङइ दुःख योंइ।
आछ्याँबै के लब्मैं, नगिमैं धोंले नेब्मैं, नेरो ज्युर्बै ट्हुबि क्याँब्मैंउँइँले न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।
छतसि क्हेमैं ह्रोंसन् मैंन्दि: को-कोइ परमेश्वरए च्हलाइ प्हलेइ प्लेम्। धै परमेश्वरजी बाछा फैबै कोइ चमैंलाइ पापउँइँले पबित्र लमिंलेया चमैंइ च को तो धोंइ आङ्हाँ। धै ह्रोंसलाइ दयाम्हाँया लबै पबित्र प्ल्हए आब्रु वाम्। छाबै म्हिइ झन् कति थेबै दण्ड योंलै।
दिलेया चमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लब पिवास्याँ, चमैंए सैं एसि परमेश्वर ङाँर पखल् आखाँ! तलेबिस्याँ चमैंइ खेंमैंइ लबै पापइ लमा परमेश्वरए च्हलाइ धबै क्रूसर च्योवामुँ, धै ताँनए उँइँरि खीए आब्रु वाम्।
“नगिइ ह्रोंसइ रूइबै रुइ ह्रोंसइन ल्हेंम्।” छलेन “ख्रुल् खाँबै तिलि या धबै हिलर ह्यासिन् प्होलम्। क्ह्रोंसेंन्लेन् चु क्ह्रोंसेंन्बै अहानर बिब् धोंन् चमैं तइमुँ।”
दिलेया सहरए बैरु बिस्याँ आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं: फाफुइ लब्मैं, ब्यभिचार लब्मैं, म्हि सैब्मैं, कु फ्योब्मैं, स्योलिबै ताँ पोंब्मैं नेरो स्योलिबै के लब्मैं तम्।