26 “दिलेया खाबइ ङए ताँ थेसेया आङिं, च म्हि बालुवाए फिर धिं लबै बुद्धि आरेबै म्हि धों तब् ग।
बुद्धि मुँबै च्हमिरिइ ह्रोंसए धिंर्बै तौदु छेनाले लम्, दिलेया आमादु च्हमिरिइ ह्रोंसए धिं-नाँ फुवाम्।
“छतमा ङइ बिबै ताँ थेब्मैं नेरो ङिंब्मैं धिं लबै बुद्धि मुँबै म्हि धों तबन् ग। च म्हिइ गैरु जग तासि पारा फिर धिं बनेइ।
झाइले थेबै नाँ खैं तसि प्हलें युसि च धिंए फिर उँयाँलेया च धिं आफु। तलेबिस्याँ च धिं गैरु जग तासि पारा फिर बनेल।
थेबै नाँ खैं तसि प्हलें युसि धिंए फिर उँयामा च धिं फुयाइ झाइले चला थेबै नोक्सान तयाइ।”
दिलेया खाबइ ङए ताँ थेसेया ङइ बिब् धों आल, च म्हि अर्को धिं बनेबै म्हि धों तब् ग। च म्हिइ गैरु जग आतल्ले सए फिर्न धिं बनेइ। धै च धिंए फिर प्हँले युमा युनन् फुयाम्। झाइले चला थेबै नोक्सन् तयाइ।”
ओ ताँ आक्होबै म्हि! छ्याँबै के आलब्मैंए बिश्वास केर आफेब तम् बिसि ङइ क्हिने चिनु उँइँरिगे ङ्हाँइमुँ वा?