21 “सुँइ मत्त्रे ङने ‘प्रभु, प्रभु,’ बिसि ङए मिं किंब्मैं स्वर्गर्बै ग्याल्सर होंल् योंरिब् आरे। स्वर्गर मुँबै ङए परमेश्वर आबाजी बिब् धोंले के लब्मैं मत्त्रे होंल् योंब्मुँ।
तलेबिस्याँ स्वर्गर मुँबै ङए परमेश्वर आबाए सैंर मैंब् धोंले लब्मैंन् ङए अलि, ङए अङाँ, ङए आमा ग।”
येशूजी चने बिइ, “ओ, योनाए च्ह सिमोन, क्ह्रोसेंन क्हिइ आशिक योंइमुँ! तलेबिस्याँ छाबै ताँ क्हिइ म्हिउँइँले था सेब आङिं, दिलेया स्वर्गर मुँबै ङए आबाजी क्हिलाइ सेल् पिंब् ग।
“छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, छेनाले मैंन्! क्हेमैंइ छाबै कोलोमैं धों तब्मैं खाबलाज्यै या हेल आलद्। तलेबिस्याँ चमैं जोगेमिंबर स्वर्गदूतमैं स्वर्गरि खोंयोंन् बिलै ङए आबाए उँइँर्न तम्।
धबै ङ क्हेमैंने बिमुँ, पृथ्बीरि क्हेमैंए न्होंरि म्हि ङ्हिं क्ह्रिसि सैं घ्रिलेन् प्राथना लस्याँ क्हेमैंइ तो सै ह्रिलेया स्वर्गर मुँबै ङए परमेश्वर आबाजी च सै क्हेमैं पिंब्मुँ।
बिइ, “क्ह्रोंसेंन्ले ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए सैं एसि छाबै च्योंबै कोलोमैंल् धों तबै सैं आप्ह्यास्याँ क्हेमैं स्वर्गर्बै ग्याल्सर खोंयोंइ होंल् योंरिब् आरे।
“छतसि क्हेमैंज्यै ह्रोंसए अलिलाइ सैं न्होंउँइँले क्षमा आपिंस्याँ, स्वर्गर मुँबै ङए आबाज्यै या क्हेमैं क्षमा पिंरिब् आरे।”
धबै ङ क्हेमैंने बिमुँ, प्लबै म्हि परमेश्वरए ग्याल्सर होंब् भन्दा बरु सलु ताए मिउँइँले क्युलब सजिल् तम्।”
“छबिमा च बुद्धि आरेब्मैं छ्युगु किंबर ह्यारिमा प्ह्रेंरो धिंर फेखइ, धै बत्तिर छ्युगु झोंसि टिरिब्मैं प्ह्रेंरोने बालुन् ब्ह्याए भत्यार चबर धिं न्होंर होंइ। धै म्हिमैंइ म्रा तोरवाइ।
“चए के म्रोंसि क्ल्हेजी चने बिइ, ‘स्याबास! क्हि छ्याँबै के लब नेरो भर लल् खाँब् तइ! क्हि च्युगुदे सैरै या भर लल् खाँब् तइ। छतसि तारे ङइ ल्हें सैमैंए जिम्मा क्हिलाइ पिंब्मुँ। क्हि ह्रोंसए क्ल्हेने बालुन् सैं तोंन्ले टिद्।’
झाइले येशू दे क्याइ ह्यासि सर पद्खु तसि “ओ ङए आबा, तल् खाँम् बिस्याँ चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंन्। दिलेया ङइ मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे,” बिसि प्राथना लइ।
धबै ङ्हिखेबै लारै या येशू ह्यासि छले प्राथना लइ, “ओ ङए आबा, चु दुःख ङइ आनोसि आत बिस्याँ क्हिए सैंर मैंब् धोंन् तरिगे।”
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिब् धोंले लब्मैंन् ङए अलि, अङाँ, नेरो आमा ग।”
छलेन क्हिए मिइ क्हि पापर च्होवाम् बिस्याँ, च मि ट्हुइ भ्योंवान्। मि ङ्हिंन ङ्हिंन् तसि नर्गर ह्याब् भन्दा मि घ्रि मत्त्रे तनाबिलेया परमेश्वरए ग्याल्सर ह्याल् योंब क्हिए ल्हागिर छ्याँब तम्।
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
धिं क्ल्हे रेसि म्रा तोरवाबै लिउँइँ क्हेमैं बैरु रासि म्रा ह्रादै ‘ओ प्रभु, म्रा थोंमिंन्,’ बिब्मुँ, दिलेया खीजी ‘क्हेमैं खनिउँइँले खल ङइ क्हेमैं ङो आसे,’ बिब्मुँ।
तलेबिस्याँ प्लबै म्हिमैं परमेश्वरए ग्याल्सर होंब् भन्दा सलु (ऊँट) ताए मिर क्युलब सजिल् तम्।”
येशूजी धबै अर्को ताँ बिइ, “ङइ बिबै ताँ आङिंस्याँ क्हेमैंइ तले ङने ‘ओ प्रभु, प्रभु’ बिमुँ?
क्हेमैंइ ङलाइ ङो सेस्याँ ङए आबालाज्यै ङो सेमल। तारे क्हेमैंइ खीलाइ ङो सेब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ खीलाइ म्रोंल् खाँइमुँ।”
ङलाइ हेल लब्मैंइ ङए आबालाज्यै या हेल लम्।
येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हिने बिमुँ, क्यु नेरो परमेश्वरए प्ल्हउँइँले आफिइ बिस्याँ खाबै या परमेश्वरए ग्याल्सर होंल् आखाँ।
दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “ङए आबाजी तोगो समा के लरिइमुँ। छतसि ङज्यै या के लरिइमुँ।”
खीए च्ह ङाँइ ङ्ह्योसि खीए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिब ङए आबाए सैं मुँ। झाइले ह्युलर्बै आखिरि त्हिंइर ङइ चमैं सोगों लमिंब्मुँ।”
खाबज्यै परमेश्वरजी बिब् धोंले के लदा ङ्हाँम् बिस्याँ, ‘ङइ लोमिंबै ताँ परमेश्वरउँइँले युब् उ, ह्रोंसए सैंर मैंसि पोंब् जा’ बिसि चइ सेब्मुँ।
चमैंइ च क्ल्ह्योर्बै चेलामैंए सैं भोंब् लमिंदै “खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए ताँर बिश्वास लसि टिरिद्,” बिसि अर्थि पिंइ, धै “परमेश्वरए ग्याल्सर होंबै ल्हागिर ङ्योइ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुम्,” बिबै ताँ या लोमिंइ।
चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ लब् धोंबै आछ्याँबै केमैं क्हेमैंइ आलद्, बरु ह्रोंसए सैंर छारा तसि सैं न्होंउँइँले ओंनों छ्याँब तद्। छ तस्याँ मत्त्रे क्हेमैंइ परमेश्वरए इच्छा तो मुँ बिसि था सेल् खाँम्, अथवा तो सै स्वाब मुँ, तो सैइ परमेश्वरए सैं तोंन् लमना, तो सै छ्याँब मुँन बिसि क्हेमैंइ सेब्मुँ।
तलेबिस्याँ ठिमर प्ह्रिबै ताँमैं थेइरि मत्त्रे परमेश्वरए उँइँरि ठिक आठर्दि, चर प्ह्रिब् धोंले प्रब्मैं मत्त्रे परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिम्।
क्ल्हेमैंए उँइँर मुँमा चमैं ङाँइले स्याबासि योंबै ल्हागिर मत्त्रे के लब आङिं, ख्रीष्टए क्ह्रोंसेंन्बै केब्छैं केब्स्योमैंइ धोंले सैं झोंसि परमेश्वरए सैंर मैंबै ताँ पूरा लद्।
क्हेमैं न्होंर्बै अर्को येशू ख्रीष्टए के लबै म्हि इपाफ्रासज्यै या क्हेमैंने जय मसीह बिमिंइमुँ। क्हेमैंए सैं भोंब् तरिगे, ताँन् सैरि पक्का तरिगे, झाइले परमेश्वरजी बिब् धोंले क्हेमैंइ ताँन् लरिगे बिसि चइ खोंयोंइन क्हेमैंए ल्हागिर बेल्ले प्राथना लसेन्मुँ।
छलेन क्हेमैं परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंले पबित्र छ्ह थोद्, धै क्हेमैं फ्रें क्ल्योंब ने रण्डि-बाजी लबउँइँले स्यो तद्।
तो तलेया परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंरिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैं ख्रीष्ट येशूने बालु छ्ह थोमा परमेश्वरजी छान् तरिगे ङ्हाँइमुँ।
चमैंइ परमेश्वर ङो सेइमुँ बिम्, दिलेया चमैंइ परमेश्वरजी आखोबै केमैं लम्, तलेबिस्याँ चमैंइ छेरन् तबै बानि प्ह्याब्मैं, परमेश्वरजी बिब आङिंब्मैं, झाइले छ्याँबै केए ल्हागिर तोइ केरै आफेब्मैं तम्।
क्हेमैं ताँनलाइ छ्याँबै गुनइ प्लिंमिंरिगे, धै खीए सैंर मैंब् धों तब क्हेमैंइ लल् खाँरिगे। परमेश्वरजी खोबै के येशू ख्रीष्टउँइँले खीजी क्हेमैंए म्हाँजोर लरिगे। येशूए मिं खोंयोंन् बिलै थेब तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
ओंसोंन् सैं तोंबै ताँ थेब्मैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ आङिंबइले भों न्हल् योंबै क्ल्ह्योर होंल् आयों। छतसि भों न्हल् योंबै क्ल्ह्योर होंल् त्हुब्मैं अझै को-कोइ चैमुँ।
दिलेया परमेश्वरए छ्वेर बिबै ताँ थेइरि मत्त्रे ह्रोंसलाइ आलुद्, चइ बिब् धोंले प्रद्।
तलेबिस्याँ क्हेमैंइ दुष्ट म्हिमैंए उँइँर छ्याँबे के लसि आमादुमैंए सुँ म्रुल् त्हुम् बिब परमेश्वरए सैं मुँ।
धै चइ ह्रोंसए चैबै छ्ह म्हिमैंए सैंर मैंब् धोंले आङिं, परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंले थोल् त्हुम्।
ङइ ङए आबाउँइँले थेबै हग योंब् धोंले चमैंलासे या ङइ थेबै हग पिंब्मुँ। पैए प्हरेइ सए भाँडो फदिवाब् धोंले चमैंइ ह्रें-ह्रेंमैंए फिर ग्याल्स लब्मुँ।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।
“शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ ङइ फोस्रे ब्योंबै क्वें खिमिंब्मुँ। झाइले छ्ह योंब्मैंए मिं प्ह्रिथेंबै कितबउँइँले ङइ चए मिं मेटिरिब आरे। ङए आबाए उँइँर नेरो खीए स्वर्गदूतमैंए उँइँर ‘च ङल् ग’ बिसि ङइ ग्वाइ पिंब्मुँ।