2 तलेबिस्याँ खैले क्हेमैंइ आगुए फिर छ्याब् ल्हैदिमुँ। छलेन परमेश्वरजी क्हेमैंए फिर छ्याब् ल्हैदिब्मुँ। क्हेमैंइ खैले क्होंएँमुँ, छलेन क्हेमैंलाज्यै या क्होंएँब्मुँ।
चइ खैले आगुए फिर सराप झोंइ, छलेन चए फिर सराप ल्हैदिरिगे; चइ आगुए फिर आशिक पिंब आखोमल, छतसि चइ आशिक आयोंरिगे!
छलेन मिए खि मि, सए खि स, योए खि यो, प्हलेए खि प्हले,
“तलेबिस्याँ क्हेमैंए फिर आछ्याँब् लब्मैंलाइ क्हेमैंइ क्षमा लइ बिस्याँ स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाज्यै या क्हेमैं क्षमा लमिंब्मुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ तो थेमुँ, च ताँ छेन्ले थेद्: तलेबिस्याँ छेनाले थेस्याँ क्हेमैंइ ल्हें क्होल् खाँब्मुँ धै झन् ल्हें क्होल् योंब्मुँ। दिलेया छेनाले आथेस्याँ ल्हें क्होल् आखाँ।
ह्रोंसने मुँबै सैमैं अरूलाज्यै या पिंन् छलस्याँ खाँदि-खाँदिसि, म्युरुरुले ङेयाल्ले परमेश्वरजी झन् ल्हें सैमैं क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। क्हेमैंइ खैले क्होंएँसि पिमुँ, छलेन परमेश्वरजी क्हेमैंलाज्यै या क्होंएँसि पिंब्मुँ।”
खाबइ च्युगुदे प्लु प्लुमुँ चइ च्युगुदेन् रा-रोमैं खुब्मुँ, खाबइ ल्हें प्लु प्लुमुँ चइ ल्हेन् खुब्मुँ।
अरूए फिर ल्हयो आखबै म्हिए फिर परमेश्वरज्यै या ल्हयो खरिब् आरे। दिलेया अरूए फिर ल्हयो खइ बिस्याँ, परमेश्वरजी निसाफ लमा क्हेमैं फिरै या ल्हयो खमिंब्मुँ।
चइ खै लल चने छान् लद्, चइ तिल दुःख पिंल, क्हिइ ङ्हिल दु:ख पिंन्। चइ क्हेमैंलाइ तो सैइ म्हेरल् लल च भन्दा झन् म्हेरल् लबै सैइ क्हिइ चलाइ म्हेरल् लवाद्।