13 “क्हेमैं रुबै म्राउँइँले न्होंर होंन्, तलेबिस्याँ नर्गर बोबै म्रा प्ल्हाब नेरो कर योंब घ्याँ तमुँ, च घ्याँर प्रब्मैं ल्हें तम्।
छले पृथ्बीर्बै म्हिमैं सैब् म्लोब् नेरो आछ्याँबै के लब परमेश्वरजी म्रोंइ। तलेबिस्याँ पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंए सैं दुष्ट तल् खाँल।
पृथ्बीरि म्हिमैंइ ल्हें आछ्याँबै केमैं लब्रें लइ। धै खोंयोंन् बिलै चमैंइ आछ्याँबै ताँमैं मत्त्रे मैंरिब याहवेहजी म्रोंइ।
ह्रोंस प्रबै घ्याँ ठिक धों ङ्हाँलेया लिउँइँ च घ्याँ कालाए सुँर फेनेम्।
धै चए धिंर ह्याब्मैं क्रोंर म्हैबर ह्याब्मैं ग, चर ह्याब्मैं कालए ङाँर फेनेम्।
आछ्याँबै के लब्मैंने आप्रद्, ताँ क्होद् धै लोद्। छलस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ,” बिम्।
“धिक्कार मुँ, शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैं, क्हेमैं फिब्लो पार्दिब्मैं! स्वर्गर्बै ग्याल्सर होंल् म्हैबै म्हिमैंलाइ क्हेमैंइ म्रा तोरवाम्। क्हेमैं ह्रोंसै या आहों, होंल् म्हैब्मैंलाज्यै या होंल् आपिं।
“च लिउँइँ खीजी ह्रोंसए त्हेब्रे हारइ टिब्मैंने ‘ओ सराप योंबै म्हिमैं! ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्। दियाबलस नेरो चए दूतमैंए ल्हागिर बनेथेंबै खोंयोंइ आसिबै मिर ह्याद्,’ बिब्मुँ।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
“पाप लब् पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद्, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चेंदोन् खइमुँ।”
बरु परमेश्वरउँइँ सैं एसि छ्याँबै केमैं लसि उँइँन्।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै म्रा रुब तमुँ, चु घ्याँर प्रब बेल्ले गारो तमुँ, च्युगुदे म्हिमैंइ मत्त्रे चु खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै घ्याँ स्याम्!
छतसि क्हेमैंए न्होंरि खाबइ ह्रोंसने मुँबै तोन्दोंरि सै आवथें च ङए चेला तल् आखाँ।
मोशा नेरो एलिया येशूउँइँले ह्याबि छेरिमा पत्रुसइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, ङ्यो चुर टिब स्वाब मुँन। ङ्योइ सौंलो प्ह्रों बनेले ओ, घ्रि क्हिए ल्हागिर, घ्रि मोशाए ल्हागिर, घ्रि एलियाए ल्हागिर।” छले खिइ तो पोंइ बिब पत्रुसइ थाइ आसे।
म्रा ङन् ग। ङउँइँले न्होंर होंब्मैं ताँन् जोगेल् योंब्मुँ। धै चमैं खोरए न्हों, बैरु ह्याब खब लल् योंब्मुँ, धै छि मुँबै क्ल्ह्योर रेंल् योंब्मुँ।
येशूजी चने बिइ, “घ्याँ, क्ह्रोंसेंन्बै ताँ, नेरो छ्ह ङन् ग। ङउँइँले बाहेक् खाबै या परमेश्वर आबा ङाँर फेनेल् आखाँ।
छतसि खीजी क्हेमैंए पाप ख्रुमिंरिगे, खीउँइँले क्हेमैं छिं ङ्हाँन् योंरिगे, झाइले खीजी क्हेमैंए ल्हागिर ओंसोंन् त्हाँबै म्रुँ ख्रीष्ट येशू कुल्मिंरिगे बिसि
छलेन परमेश्वरलै या ह्रोंसए ह्रिस नेरो शक्ति उँइँबै सैं मुँ। दिलेया ह्रिसर कुमालेइ भाँड कोचेब् धोंले कोचेल् त्हुबै म्हिमैं मुँलेया खीजी चमैंए आछ्याँबै केमैं सैदिसि टिइमुँ।
परमेश्वर खैब मुँ, ख्रीष्टै या छाबन् मुँ। खी ङाँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आक्होरिगे बिसि चु ह्युलर्बै देवताइ बिश्वास आलब्मैंए सैंर्बै मिइ च ताँ म्रोंल् आखाँब लवाइमुँ।
छतसि याहवेहजी छ बिइमुँ: “क्हेमैं च आछ्याँबै म्हिमैंए म्हाँजोउँइँले त्होंइ खो, क्हेमैं चमैं ङाँइले स्यो तल् त्हुम्। पापर च्होवाबै सैमैं आछुइद्, झाइले ङइ क्हेमैं ङ ङाँर खल् पिंस्यो।
येशू ख्रीष्टए म्हिमैंइ खेंमैंए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छामैं नेरो आछ्याँबै केमैं येशूने प्रेन् क्रूसर च्योवासि नास लवाइमु।
चुमैं लिउँइँ नर्गर नास तब्मुँ, तलेबिस्याँ फोन् चुमैंए देवता ग। धै फापिल् त्हुबै केमैं लल् योंमा चुमैं सैं तोंम। चमैंए सैं खोंयोंइ बिले चु ह्युलर्बै सैमैंर फिरन् तरिम्।
ङ्योइ चु ताँ या सेइमुँ: चु ह्युलर्बै म्हिमैं दुष्टए न्होंर मुँ, ङ्यो बिस्याँ परमेश्वरए म्हिमैं ग।
मिखाएलइ च थेबै अजिङ्गरलाइ स्वर्गउँइँले भ्योंवाइ। च अजिङ्गर स्योंम्बै प्हुरि ग, चलाइ स्युर्गु नेरो दुष्ट बिम्। चइ ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैंने स्योर तेसि लुइमुँ। च नेरो चए दूतमैंलाइ परमेश्वरए दूतमैंइ पृथ्बीर भ्योंवाइ।
पृथ्बीर टिब्मैं ताँनइ च खेदोलाइ फ्योब्मुँ, दिलेया खाब् म्हिमैंए मिं सैवाबै क्यु च्हजए कितबर ह्युल बनेब् भन्दा ओंसोंन् प्ह्रिल, चमैंइ च खेदोलाइ आफ्यो। छ्ह योंब्मैंए मिं क्यु च्हजए कितबर प्ह्रिल् खाँइमुँ।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मैंए मिं प्ह्रिबै कितबर मिं आरेबै म्हिमैंलाइ परमेश्वरजी च मि मुँबै होंल्दोंर भ्योंवाइ।
च दुष्टलाइ क्रोंर भ्योंवाइ, धै चर्बै म्रार साँजु झोंवाइ। तारे च स्योर्गुइ पृथ्बीर्बै ह्रेंमैंलाइ हजार घ्रि बर्ष समा लुसि ह्रोंस ङाँइ च्यारल् आयों। च लिउँइँ दुष्टलाइ तिस्याँए ल्हागिर पिवाल् त्हुम्।