11 छले क्हेमैं दुष्टमैं तसेया ह्रोंसए प्हसेमैंलाइ छ्याँब सैमैं पिंल् ह्रम् बिस्याँ, स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी खीने ह्रिब्मैंलाइ झन् ल्हें छ्याँबै सैमैं पिंब्मुँ।
पृथ्बीरि म्हिमैंइ ल्हें आछ्याँबै केमैं लब्रें लइ। धै खोंयोंन् बिलै चमैंइ आछ्याँबै ताँमैं मत्त्रे मैंरिब याहवेहजी म्रोंइ।
याहवेहजी ख्रोए लिंबै थाँ किंबै लिउँइँ ह्रोंसए सैंर बिइ, “म्हिए सैंर्बै ताँमैं कोलो ओंनोंन् आछ्याँब तलेया म्हिइ लबै केउँइँले तारे ङइ खोंयोंइ पृथ्बीलाइ सराप पिंरिब् आरे। तोगो ङइ नास लब् धोंले सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं धबै ङ नास लरिब् आरे।”
तलेबिस्याँ याहवेह परमेश्वर त्हिंयाँ नेरो ढाल ग; याहवेहजी दयाम्हाँया लमुँ धै मान इजेत पिंम्; ठिक घ्याँर प्रब्मैंलाइ खीजी ताँन् छ्याँबै सैमैं पिंब्मुँ।
याहवेहजी छ्याँबै सैमैं ङ्योलाइ खैलसेया पिंब्मुँ, धै ङ्योए म्रोंइ ल्हें रा-रोमैं रोब्मुँ।
दिलेया ओ प्रभु, क्हि ल्हयो खब नेरो दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वर ग, युनन् ह्रिस आखब, ताँनए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लब नेरो भर लल् खाँब मुँ।
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
क्हेमैंइ चु पृथ्बीरि खाबलाज्यै या आबा आबिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंल घ्रि मत्त्रे आबा स्वर्गर मुँ।
झाइले चइ ताँग ह्रिमा क्हिइ प्हुरि पिंम् रो वा?
तलेबिस्याँ खीए च्हए फिर बिश्वास लब्मैं खाबै या नास आतरिगे, बरु खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंरिगे बिसि परमेश्वरजी ह्युलर्बै म्हिमैंने ल्हें म्हाँया लसि खीए घ्रि दे मुँबै च्ह पिंइ।
ठिमर्बै ताँ ठिम म्हाँदिब्मैंए ल्हागिर्न बिब ङिइ सेइमुँ। छतमा ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैं परमेश्वरए उँइँर निसाफर रामा खाबज्यै या तोइ पोंबै घ्याँ आरे।
छ बिस्याँ अरू म्हिमैं भन्दा ङि यहूदीमैं ठिक मुँ वा? तिफुँइ आरे! तलेबिस्याँ यहूदी मुँलेया अरू ह्रेंमैं मुँलेया ताँन् म्हिमैं पापर्न मुँ बिसि ङइ ओंसों बिवाल् खाँइमुँ।
परमेश्वरजी ह्रोंसए घ्रिदे मुँबै च्हलाइ जोगेसि आथें, बरु ङ्यो ताँनए ल्हागिर ख्रो तबर पिंवाइ। ङ्योए ल्हागिर ह्रोंसए च्हलाइ पिंल् खाँबै परमेश्वरजी झन् अरू तोन्दोंरि सैमैं ङ्योलाइ आपिं रो वा?
दिलेया “ताँन् म्हिमैं पापए न्होंर मुँ” बिसि छ्वेइ बिइमुँ। छतसि परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै खोंयोंइ आनुबै छ्ह येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले मत्त्रेन् योंइमुँ।
तलेबिस्याँ ताँन् छ्याँबै दान बरदानमैं त्हिंयाँ नेरो लयाँ बनेबै परमेश्वरउँइँले युम्। तलेबिस्याँ खी खोंयोंइ ङ्हरि कुरि आत।
मैंन्दि, परमेश्वर आबाजी ङ्योलाइ कति थेबै म्हाँया लइमुँ। च्हौ थेबै म्हाँया लसि खीजी ङ्योलाइ “ह्रोंसए प्हसेमैं” बिइमुँ। क्ह्रोंसेंन ङ्यो परमेश्वरए प्हसेमैं तइमुँ। चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ ङो आसेइमुँ, छतसि ङ्योलाइ “परमेश्वरए प्हसेमैं ग,” बिसि आसे।
ङ्योइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लबइले आङिं, दिलेया खीजीन् ङ्योए फिर म्हाँया लसि ङ्योए पाप क्षमा लमिंबर खीजी ह्रोंसए च्ह ख्रो तबै ल्हागिर कुल्मिंइ।