28 “झाइले तो खिब् ङ्हे बिसि क्हेमैं तले न्हुँ लमुँ? बारिर्बै टमैं ङ्ह्योत्ति! चमैं खैले फारम्। चमैंइ के आल, क्वें या आरो।
क्हेमैं ह्यामा झोला, फेर्दिबै क्वें, जुत्ता आबोद्, प्हरे या आछेद्, तलेबिस्याँ म्रोंमैंइ चब्-थुँब् योंल् त्हुम्।
“छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, ‘सोबै ल्हागिर ङि तो चब, तो थुँब, तो खिब?’ बिसि न्हुँ आलद्। चबै सै भन्दा जीवन थेब आङिं वा? धै क्वें भन्दा ज्यु थेब आङिं वा?
क्हेमैंए न्होंरि खाबइ न्हुँ लसि ह्रोंसए छ्ह च्हौदे या ह्रिंग्यो लल् खाँम्मा?
छतसि तो चब? तो थुँब? तो खिब? बिसि न्हुँ आलद्।
दिलेया प्रभु येशूजी चने बिइ, “ओ, मार्था क्हिइ ल्हें ताँर न्हुँ लम्।
“झाइले म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ च्हों धिंर्बै चिब्मैं नेरो क्रथेमैं ङाँर क्हाबोमा ‘ङइ तो पोंब् ङ्हे? ङइ तो बिल् त्हुब् ङ्हे?’ बिसि न्हुँ आलद्।
येशूजी ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, सोबै ल्हागिर ‘ङ तो चब् ङ्हे? तो थुँब् ङ्हे? धै ज्युए ल्हागिर तो खिब् ङ्हे?’ बिसि न्हुँ आलद्।
“झाइले अर्को ताँ: क्ह्योंर्बै प्हारबै टमैं ङ्ह्योसि सैंर मैंन्। चमैंइ दुःखै आल, ह्रोंसए ल्हागिर क्वें या आरो। दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, स्योंम्बै सोलोमन म्रुँ बेल्ले प्ल्होसि छ्याँब् छ्याँबै क्वें खिनाबिलेया चु टमैं प्हारब् धोंले छ्याँब आरेल।
यूहन्नाइ बिइ, “खाब्ने खिबै क्वें ङ्हिजोर मुँ, चइ आरेबै म्हिमैं तिजोर पिंरिगे, धै खाब्ने चबै सै मुँ चइ फो ख्रेंब्मैं चल् पिंरिगे।”
छतसि तोइ ताँरै या न्हुँ आलद्, बरु तो चैदिले या ताँन् सैए ल्हागिर परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंसि प्राथनार ह्रोंस चैदिबै सैमैं ह्रिद्।
क्हेमैंए ताँन् न्हुँ परमेश्वरए प्हलेर थेंन्, तलेबिस्याँ खीजी क्हेमैंए वास्ता लम्।