21 तलेबिस्याँ खनिर क्हिए सै न्होर थेंमुँ, चर्न क्हिए सैं या तम्।
ह्रोंसए सैंर आछ्याँबै ताँमैं आमैंन्, तलेबिस्याँ क्हिए सैंइ मैंबै ताँमैंन् क्हिए छ्हर तम्।
ओ प्हुरिए सन्तानमैं! क्हेमैंन् दुष्ट मुँसेरो खैले छ्याँबै ताँ पोंल् खाँमुँ? तलेबिस्याँ सैंर प्लिंबै ताँमैंन् सुँउँइँले पोंम्।
“ज्युर्बै बत्ति मि ग। छतसि क्हिए मि चारब मुँ बिस्याँ क्हिए ताँन् ज्यु या छ्याँब तसि चारब तम्।
तलेबिस्याँ क्हेमैंए सै न्होर मुँबै क्ल्ह्योर्न क्हेमैंए सैं तब्मुँ।
परमेश्वरए उँइँरि क्हिए सैं छ्याँब आरेना। छतसि चु के क्हिइ कति लल् आयों!
म्रोंल् खाँबै सैमैंम् नास तयाम्, आम्रोंबै सै खोंयोंन् बिलै तरिम्। छतसि ङि म्रोंबै सैमैंए लिलि आप्र, आम्रोंबै सैमैंए लिलि प्रम्।
ङ पावलइ ङए योइन चु ताँ प्ह्रिइमुँ: चइ फोल् त्हुबै सैमैं तोइ मुँस्याँ ङइन फोमिंस्यो। (बिलन् त्हुमा ङइ बिबै सैं तोंबै ताँउँइँलेन् क्हिइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंइमुँ।)
ङ्योए परमेश्वर आबा नेरो प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले क्हेमैंइ दयाम्हाँया नेरो शान्ति योंरिगे।
छतसि ओ अलि-अङाँमैं, सैं चिद्, क्हेमैं न्होंरि खाबलैया बिश्वास आलबै आछ्याँबै सैंइ लमा क्हेमैं सोगों परमेश्वरउँइँले ह्रेंगो आबोरिगे।