47 क्हेमैंइ ह्रोंसए म्हिमैंलाइ मत्त्रे छ्याँब् लइ बिस्याँ अरूइ भन्दा थेबै के तो लइ रो? परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंज्यै या छान् आल रो वा?
चए धिंर होंमा क्हिइ ‘छिं ङ्हाँरिगे’ बिसि आशिक पिंन्।
“तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, शास्त्रिमैंइ नेरो फरिसीमैंइ लबै केमैं भन्दा क्हेमैंइ लबै केमैं छ्याँब आतइ बिस्याँ क्हेमैं खैलसेया स्वर्गर्बै ग्याल्सरि होंल् योंरिब आरे।
ह्रोंसने म्हाँया लब्मैंने मत्त्रे क्हेमैंइ म्हाँया लइ बिस्याँ क्हेमैंइ तो इनाम योंमुँ? रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेब्मैंज्यै छान् आल रो वा?
छतसि क्हेमैंए स्वर्गर टिबै आबा पक्का के लब् धोंले क्हेमैं या छलेन् पक्का के लल् त्हुमुँ।”
ह्रोंसने म्हाँया लब्मैंने मत्त्रे म्हाँया लइ बिस्याँ क्हेमैंलाइ तो फयादा तइ? तलेबिस्याँ पापिमैंज्यै या ह्रोंसने म्हाँया लब्मैंने मत्त्रे म्हाँया लम्।
झाइले खोबै वैद्य लूकाइ नेरो डेमासइ क्हेमैंने जय मसीह बिमिंइमुँ।
लाउडिकिया नाँसर्बै बिश्वासीमैं नेरो ङ्योए अङाँ नुम्फा, झाइले चए धिंर खागु तबै बिश्वासीमैंने ङिए जय मसीह बिमिंन्।
तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आछ्याँबै के लसि आगुइ धोंवासि सैदिस्याँ चुर थेबै ताँ तो तइ रो? आछ्याँबै के लसेरो आगुइ धोंबन् तइगोंन् आङिं वा? दिलेया क्हेमैंइ छ्याँबै के लसेया दुःख भुँदिल् त्हुमा तोइ आङ्हाँनले सैदिस्याँ क्हेमैं म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्।