39 दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हिए न्होह्रों लब्मैंने खि आफोद्। खाबज्यै क्हिए क्योलोउँइँबै क्ह्राँबोर ल्हिस्याँ क्हिइ त्हेब्रेउँइँबै क्ह्राँबो या चउँइँ तोमिंन्।
“क्हिइ ङए न्होह्रों लइ, छतसि ङज्यै या क्हिए न्होह्रों लम्,” आबिद्; दिलेया याहवेहए फिर भर थेंन्, खीजी क्हिलाइ जोगेमिंब्मुँ।
“चइ ङए न्होह्रों लइ, छतसि ङज्यै या चए न्होह्रों लवाम्; ङइ चने खि किंब्मुँ,” आबिद्।
छलेन खाबज्यै क्हिए कमिजए ल्हागिर अड्डार मुद्दा झोंसि किंल् म्हैस्याँ चलाइ क्हिए बक्खु या पिंवाँन्।
चमैंइ खीए मि हुवासि प्रिंदै “लु अगमबाणि बिद्, बित्ति क्हिलाइ प्रिंब खाब् जा? बिसि ङ्योएइ।”
छतसि खीजी प्रिबै त्हिंइरै या च नबै म्हिलाइ सल् लमिंम् उ सल् लस्याँ खीए फिर छ्याब् ल्हैदिल् योंम् बिसि को-कोइ शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैंइ खीए छैं लरिल।
येशूजी चने बिइ, “ङइ आछ्याँबै ताँ बिइमुँ बिस्याँ चए ग्वाइ पिंन्। ङइ छ्याँब ताँ पोंइमुँ बिस्याँ तले ङलाइ प्रिंमुँ?”
क्हेमैं न्होंरि घ्रिइ घ्रिए बिरोधर मुद्दा नेब छ्याँब ताँ आङिं। बरु तोन् तलै सैदिसिन् टिब छ्याँब ग।
खाबज्यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्वासीमैंए फिर नेरो अरू म्हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।
तलेबिस्याँ पापए बिरोधर नेल् त्हुमा क्हमैं सिलन् त्हुबर आफेइमुँ।
क्हेमैंए न्होह्रों आलबै छ्याब् आरेबै म्हिलाइ छ्याब मुँ बिसि क्हेमैंइ सैवाइमुँ।
अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ हुइब् ग।