30 छलेन क्हिए क्योलो योइ क्हिलाइ पाप लबर ल्हैदिम् बिस्याँ च क्याँसि भ्योंवाँन्। तलेबिस्याँ ताँन् ज्यु नर्गर फेब् भन्दा पाप लबर ल्हैदिबै यो घ्रि भ्योंवाँब छ्याँब तम्।
चु ताँ या बिद्, ङए ताँ क्वेंसि तोइ संका आलबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
चए जरा छेनाले सर च्योंल् आयोंबइले ल्हें त्हे समा सोल् आखाँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तबै तोदोंन् च लिउँइँ स्योह्याम्।
दिलेया खीजी पत्रुसने बिइ, “ओ दुष्ट, ङ ङाँइँले स्योह्याद्। क्हि ङ प्रल् त्हुबै घ्याँरि पुजु तइमुँ, तलेबिस्याँ क्हिए चु ताँ म्हिए ताँ ग, परमेश्वरउँइँले खब आङिं।”
दिलेया चु म्हिमैं गार आम्हाँदिरिगे बिसि ङ्योइ बालि फोले। छतसि तालर ह्यासि बल्छि प्रिंन्। धाँसे ओंसों बल्छिर फेबै ताँग ट्हुइद्। चए सुँर क्हिइ चाँदिए मुइ घ्रि योंब्मुँ। च मुइ ङ्यो ङ्हिंए मन्दिरर्बै बालि फोब् योम्। चन् बोसि ङ्यो ङ्हिंए बालि फोबर चमैंने पिंन्।”
“क्हिए यो अथवा प्हलेइ क्हिलाइ पाप लबर ल्हैदिम् बिस्याँ च थोसि भ्योंवाँन्। तलेबिस्याँ यो प्हले ङ्हिंना ङ्हिंन्ने नर्गर्बै मिर ह्याब् भन्दा बरु डुँड तसि खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब क्हिए ल्हागिर बेल्ले छ्याँब ग।
झाइले म्रुँइ ह्रोंसए के लबै म्हिमैंने बिइ, ‘चए यो प्हले फैसि बैरु मिछु खैबै क्ल्ह्योर भ्योंवाँन्, चर म्हिमैं क्रोसि स ह्राब्मुँ।’
माराए सिक्का ङ्ह योंबै केब्छैंइ अरू सिक्का ङ्ह पखसि ‘चिब, क्हिजी ङने माराए सिक्का ङ्हए जिम्मा पिंल। ङइ छों लसि अर्को सिक्का ङ्ह कमदिइ पखइमुँ,’ बिइ।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “तिंयाँबै म्हुँइँसर ङए फिर तखबै केमैं म्रोंसि क्हेमैं ताँनइ ङ वाथेंसि ह्याब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, ‘ङइ क्युछैं सैवाब्मुँ, धै क्युए बगालमैं खन्तोंदोंन् प्हुँयाब्मुँ।’
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए अलिने ह्रिस खबै म्हिइ दण्ड योंम्, धै ह्रोंसए अलिने म्हि आच्हिल्ले पोंबै म्हिइ थेबै म्हि च्होंए उँइँर रामा ज्वाफ पिंल् त्हुम्। छलेन ह्रोंसए अलिने ‘क्हि आमादु’ ग बिबै म्हि नर्गर्बै मिर फेल् त्हुब्मुँ।
छतसि क्हिए क्योलोउँइँबै मिइ क्हिलाइ पाप लबर ल्हैदिम् बिस्याँ च मि ट्हुइसि भ्योंवाँन्। तलेबिस्याँ मि घ्रिइ लबउँइँले ताँन् ज्यु नर्गर फेब् भन्दा पाप लबर ल्हैदिबै मि घ्रि भ्योंवाँब छ्याँब तम्।
क्हिए योइ क्हि पापर च्होवाम् बिस्याँ च यो थोवाद्। यो ङ्हिंन ङ्हिंन् तसि नर्गर्बै मिर ह्याब् भन्दा बरु डुँड तनाबिलेया खोंयोंइ आखाँबै छह् योंब क्हिए ल्हागिर छ्याँब तम्।
दिलेया खाब् म्रोंसि ङ्हिंल् त्हुम् बिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंनु, तलेबिस्याँ म्हि सैवासि नर्गर भ्योंवाबै शक्ति खीने मुँ।
चु च्युगुथिरि कोलोमैं धों तबै म्हि घ्रिलाइ पाप के लबर ल्हैदिस्याँ च म्हिइ सजैं योंब् भन्दा चए खरिर ह्रेंदो च्योसि मा ङ्युँइर भ्योंवाब् चए ल्हागिर छ्याँब तब्मुँ।
येशू ख्रीष्टए बारेर परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ङ्ह्योद्, ङइ यहूदीमैंए म्हाँजोरि प्हले थुरबै युँमा थेंम्, च युँमार ल्हें म्हि थुरसि क्हुरयाब्मुँ, दिलेया खीए फिर बिश्वास लब्मैं खाबै या सैं च्योंब तल् त्हुरिब् आरे।”
छतसि बिश्वासर आभोंबै अलिलाइ ङइ चबै सैइ पापर च्होवाम् बिस्याँ, कुर चडेबै सै ङइ खोंयोंइ चरिब् आरे।
ओ अलि-अङाँमैं, “यहूदीमैंइ धोंलेन् क्हेमैंज्यै ज्युर चिनु लल् त्हुम्” बिसि तोगो समा ङइ बिप्रस्याँ ङए फिर च्हौ थेबै दुःख तले खइदि? छ बिस्याँम् “ख्रीष्ट क्रूसर च्योसि ङ्योए ल्हागिर सिब् ग” बिबै ताँर बिरोध आखमल।
अर्को क्ल्ह्योरै या छ बिइमुँ, “च युमाँ खीए फिर बिश्वास आलब्मैंलाइ थुरल् लबै युँमा धै प्हलेर्न कुरल् लबै युँमा ग।” तलेबिस्याँ चमैंइ परमेश्वरए छ्वेर्बै ताँमैं आक्वें। छतसि चमैं थुरम् धै नास तयाम्। चमैंए ल्हागिरि छान् तबर तोक्दिल।