3 “परमेश्वरजी शक्ति आपिंइ बिस्याँ ङइ तोइ लल् आखाँ बिबै म्हिमैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चमैंल् ग।
दुष्टमैंए सल्लार आप्रब, नेरो पापिमैंइ लब् धोंले आलब, धै परमेश्वर स्यारब्मैंने बालु आटिबै म्हिइ आशिक योंम्।
याहवेहए मिं थेब लद्! याहवेहलाइ मान लब धै खीए ताँमैं सैं तोंदै म्हाँदिबै म्हिइ आशिक योंम्!
याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए घ्याँर प्रब्मैं ताँनइ आशिक योंम्!
याकूबए परमेश्वरजी ल्होमिंबै म्हिइ आशिक योंम्, ह्रोंसए याहवेह परमेश्वरने चइ आशा लम्।
च्हलाइ मान लसि फ्योद्, छ आलस्याँ खी ह्रिस खब्मुँ, धै क्हेमैं घ्याँर्न सिब्मुँ, तलेबिस्याँ खी युनन् ह्रिस खम्। खीए प्हलेर ग्वार ह्रिबर ह्याब्मैंइ आशिक योंब्मुँ।
सैं चोयाब्मैंने बालु याहवेह तमुँ; धै सैं सियाब्मैंलाइ खीजी सैं क्होल् लमिंमुँ।
आयों आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ आशिक योंम्! छाबै म्हिए फिर दुःख तमा याहवेहजी चलाइ दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
ङ पापि ग बिसि मैंबै सैंन् परमेश्वरजी खोबै ख्रो ग; ओ परमेश्वर, ङइ आछ्याँबै के लना बिसि न्हुँ लबै म्हिलाइ क्हिजी म्हाँया लम्।
ओ स्वर्गर्बै सेनामैंए चिब याहवेह, क्हिए फिर भर थेंबै म्हिइ आशिक योंम्!
थेब् प्हैंब्मैंने क्ह्रिसि लुडिबै सैमैं चुब् भन्दा बरु च्योंने तसि ङ्हाँदुमैंने टिब छ्याँब् ग।
तोन् तोर्न थेब् प्हैंबै म्हि कुरल् त्हुम्; दिलेया कुरबै म्हिइ मान योंब्मुँ।
“ओ ङए च्हमैं, तारे ङए ताँ थेद्; ङए घ्याँर प्रब्मैंइ आशिक योंब्मुँ।
च त्हेर्न येशूजी प्राथना लसि “ओ आबा, स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै क्ल्हे, ङ क्हिलाइ धन्यबाद पिंम्, तलेबिस्याँ ज्ञान बुद्धि मुँ बिसि ह्रब्-सेब् प्हैंब्मैंउँइँले क्हिजी चु ताँमैं लोथेंइ। दिलेया कोलोमैं धों तबै तोइ आसेबै म्हिमैंलाइ क्हिजी चु ताँ क्होल् लमिंइ।
चु ताँ या बिद्, ङए ताँ क्वेंसि तोइ संका आलबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
“दिलेया क्हेमैंइ आशिक योंइमुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंए मिइ छेनाले म्रोंल् खाँमुँ, क्हेमैंए न्हइ छेनाले थेल् खाँमुँ।
दिलेया येशूजी बिइ, “कोलोमैं ङ ङाँर खल् पिंन्, चमैं आक्वेद्। तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स छाबै कोलोमैंए ल्हागिर्न ग।”
लिउँइँ क्ल्हे धिंर एखमा खिइ बिब् धोंलेन् च केब्छैं के लरिब् स्यास्याँ च केब्छैंइ स्याबस योंब्मुँ।
झाइले म्रुँजी ह्रोंसए क्योलो हारबै म्हिमैंने ‘खो, ङए आबाउँइँले आशिक योंबै म्हिमैं, ह्युल बनेब् ओंनोंन् क्हेमैंए ल्हागिर बनेथेंबै ग्याल्सर क्ल्हे लबर खो,’ बिब्मुँ।
“पाप लब् पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद्, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चेंदोन् खइमुँ।”
ङ क्हेमैंने बिमुँ, स्यार (पूर्व) नेरो न्हुउँइँले (पश्चिम) ल्हें म्हिमैं खसि अब्राहाम, इसहाक नेरो याकूबने स्वर्गर्बै ग्याल्सर भोज चबर टिब्मुँ।
छ लब् म्रोंसि येशू ह्रिस खसि चेलामैंने बिइ, “च्योंब कोलोमैं ङ ङाँर खल् पिंन्, चमैंलाइ आक्वेद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ग्याल्स छाबै कोलोमैंलन् ग।
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
“ङ क्हेमैंने बिमुँ, च फरिसी भन्दा बालि रेबै म्हि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिसि धिंर एह्याइ। तलेबिस्याँ तोगो च्योंने तसि कुरब्मैंलाइ परमेश्वरजी थेब लमिंब्मुँ। तोगो ङम् ङन् ग बिसि थेब् प्हैंब्मैं परमेश्वरजी कुरवाब्मुँ।”
ङए आबाजी ङलाइ ग्याल्स घ्रि पिंइ। ङज्यै या क्हेमैंलाइ पिंमुँ।
झाइले क्हेमैं या ङए ग्याल्सर ङने बालु चल् योंब्मुँ, थुँल् योंब्मुँ। धै राजगद्दिर क्हुँसि इस्राएलर्बै च्युसे ङ्हिं कुलए निसाफ लब्मुँ।”
“याहवेह परमेश्वरए प्ल्ह ङए फिर मुँ, तलेबिस्याँ ङ्हाँदुमैंलाइ सैं तोंबै ताँ बिमिंबर खीजी ङलाइ त्हाँइमुँ। कैदिमैं झेलउँइँले तेमिंबर, धै कनमैं मि म्रोंल् लमिंबर। आगुइ क्र ओल् आपिंब्मैंलाइ रेमिंबर खीजी ङ कुल्मिंब् ग।
येशूजी चने बिइ, “क्हिइमि ङ म्रोंबइले ङए फिर बिश्वास लइ, दिलेया ङ आम्रोंलेया ङए फिर बिश्वास लब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।”
छलेन प्लबै म्हि ङ्हाँदु तयालेया सैं च्योंब् आलरिगे, तलेबिस्याँ म्हि प्ललैया ङ्हाँदु तलैया ट धोंलेन् ङ्योंलोंयाब्मुँ।
खैबै दुःख तलेया तोइ आङ्हाँन्ले ढुक्काले टिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ बिश्वासए जाँच तमा सैदिल् खाँबै म्हिइ लिउँइँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ। चु छ्ह परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ पिंम् बिसि बाछा फैइमुँ।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?
च लिउँइँ स्वर्गदूतइ ङने बिइ, “चु ताँ प्ह्रिद्: क्यु च्हजए ब्ह्याए न्हिम्तोर हुइब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।” स्वर्गदूतइ धबै बिइ, “परमेश्वरजी बिबै क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैं चुमैंन् ग।”
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।
क्हेमैंइ ‘ङ प्लब मुँ, ङलाइ तोए सैरै या खाँचो आरे,’ बिम्। दिलेया ह्रोंस् ङ्हो आसब, ङ्हाँदु, मि आम्रोंब, क्लुना मुँ बिब क्हेमैंइ था आसे।