26 क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हिइ फोल् त्हुबै मुइ ताँन् आफोन् समा झेलउँइँले क्हि त्होंल् योंरिब् आरे।
“मुइ घ्रिर कोर्मे ङ्हिं आलों वा? चमैं च्युगुथिरि मुँनबिलेया परमेश्वर आबाए इच्छा आरेस्याँ घ्रि या सर तेरिब् आरे।
झाइले म्रुँ बेल्ले ह्रिस खसि ‘चइ ताँन् छे आफोन् समा दण्ड पिंब्मैंए योर पिंवाँइ।’
“च लिउँइँ खीजी ह्रोंसए त्हेब्रे हारइ टिब्मैंने ‘ओ सराप योंबै म्हिमैं! ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्। दियाबलस नेरो चए दूतमैंए ल्हागिर बनेथेंबै खोंयोंइ आसिबै मिर ह्याद्,’ बिब्मुँ।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
झाइले ङ्हाँदु म्हरेस्यो घ्रि खसि क्युराए मुइ ङ्हिफुँ झोंइ।
क्हिने आक्ह्रिबै म्हिइ निसाफ लबै म्हिए उँइँर क्हिलाइ बोमा खाँन् समा घ्याँर्न क्ह्रिबै ताँ लद्, छ आलस्याँ चइ क्हि नियाधिश ङाँर चैंबोब्मुँ। झाइले नियाधिशइ क्हि थेबै अफिसरए योर पिंवाब्मुँ। झाइले अफिसरइ क्हि झेलर च्युवाब्मुँ।
ङ क्हिने बिमुँ, क्हिइ फोल् त्हुबै मुइ घ्रि-घ्रिले आफोन् समा क्हि खैलसे या झेलउँइँले त्होंल् योंरिब् आरे।”
चुर्बै म्हिमैं छुइले चर ह्याल् आखाँरिगे, धै चर्बै म्हिमैं या चुर ङि ङाँर खल् आखाँरिगे बिसि क्हेमैं नेरो ङिए म्हाँजोरि बेल्ले थेबै गैरु होंल्दों मुँ।’
चमैं प्रभुउँइँले ह्रेंगो लवाब्मुँ, धै खीउँइँले योंबै खोंयोंइ आनुबै छ्ह नेरो खीए थेबै दयाम्हाँयाउँइँले फ्रेवासि नास लवाब्मुँ।
अरूए फिर ल्हयो आखबै म्हिए फिर परमेश्वरज्यै या ल्हयो खरिब् आरे। दिलेया अरूए फिर ल्हयो खइ बिस्याँ, परमेश्वरजी निसाफ लमा क्हेमैं फिरै या ल्हयो खमिंब्मुँ।