Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




मत्ती 5:22 - परमेश्‍वरए ताँ तमु क्युइर

22 दिलेया ङ क्‍हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए अलिने ह्रिस खबै म्हिइ दण्‍ड योंम्, धै ह्रोंसए अलिने म्हि आच्हिल्‍ले पोंबै म्हिइ थेबै म्हि च्होंए उँइँर रामा ज्वाफ पिंल् त्हुम्। छलेन ह्रोंसए अलिने ‘क्‍हि आमादु’ ग बिबै म्हि नर्गर्बै मिर फेल् त्हुब्मुँ।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




मत्ती 5:22
93 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

छले आबाइ अरू च्हमैं भन्दा चए फिर ल्हें म्हाँया लब् म्रोंसि चए आघेंमैं चने बालु ख्रे लबर होंइ। धै चने बालु छेनाले आपोंमल।


छबिमा चए आघेंमैंइ चने बिइ, “ङिए फिर क्हिइ ग्याल्स लल् म्हैल् वा? ङिए फिर क्हि क्ल्हे तल् म्हैल् वा?” छतमा चइ म्रोंबै म्होंडए ताँमैंइ लमा आघेंमैं चने बालु बेल्‍ले ख्रे लबर होंइ।


चमैंइ ङने छेरन् ङ्हाँबै ताँमैं पोंइमुँ, धै तोन् तोर्न चमैं ङए फिर ह्‍वाखम्।


आमादुमैंइ ह्रोंसए सैंर “परमेश्‍वर आरे!” बिमुँ। चमैंइ छेरन् ङ्हाँबै केमैं लमुँ, चमैं छेरन् ङ्हाँन् तब्मैं मुँ; छ्याँबै के लब्मैं खाबै आरे।


क्हिए फिर भर थेंब्मैं खाबै या खोंयोंइ फा पिल् त्हुरिब् आरे, दिलेया फाकर्न धोका पिंब्मैं फा पिल् त्हुब्मुँ।


तोन् तोर्न ङए बिरोध लबै शत्तुरमैं ङ म्रोंसि सैं तोंल् आयोंरिगे, धै तोन् तोर्न ङलाइ हेल् लब्मैंइ मि स्युरसि ङलाइ प्ह्रल् आयोंरिगे।


ह्रिस आलद्, ह्रिस लब पिवाद्। सैं च्योंब् आलद्, छाबै बानि ब्योरइ आछ्याँबै घ्याँउँइँ ल्हैदिवाम्।


तलेबिस्याँ बुद्धि मुँबै म्हिमैं या सिल् त्हुब, धै आमादुमैं नेरो आह्र आसेब्मैं ङ्हिंन-ङ्हिंन् सियामा सै न्होर अरूमैंए ल्हागिर्न वाथेंल् त्हुमन बिब ताँनइ म्रोंइमुँ।


तोन् तोर्न ङलाइ आखोब्मैं ङए क्रप्होमैं भन्दा ल्हें मुँ; तोन् तोर्न ङए शत्तुरमैं ल्हें मुँ; चमैंइ ङ सैल् म्हैम्। ङइ आलुडिबै सैमैं या चमैंइ खैले बिलेया पिंन् बिम्।


छलेन ङए थुलाइ ङइ तोइ न्होह्रों लस्याँ, धै ङए शत्तुरलाइ ङइ फाक्‍कर्न लुडिस्याँ


दिलेया च्हैंब-मैंब लल् आखाँबै म्हिइ चु ताँ क्होल् आखाँ; आमादुइ चु ताँ क्होल् आखाँ।


बुद्धि मुँबै म्हि याहवेहने ङ्हिंमुँ धै आछ्याँबै केमैं आल, आमादु बिस्याँ च्हैंब् मैंब् लल् आखाँब नेरो ह्रिस ल्हें खब् तम्।


आमादुइ पोंबै ताँइ प्होंगि मिम्, धै ह्रोंसए सुँइ लमन् चलाइ आगुइ प्रिंम्।


म्‍हिमैंउँइँले न्हक्रों मि क्रोंले टिद् तलेबिस्याँ चमैंइ क्‍हेमैं क्‍हासि अड्डर उजुर लब्‍मुँ, धै च्हों धिंजगोर बोसि कोर्राइ प्रुब्‍मुँ।


“क्‍हिए ज्यु सैल् खाँब्‍मैंने आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ चमैंइ क्‍हिए प्‍ल्‍ह सैल् आखाँ। बरु प्‍ल्‍ह नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् नर्गर भ्‍योंवासि नास लल् खाँबै परमेश्‍वर म्रोंसि ङ्हिंन्।


चु ताँ थेसि फरिसीमैंइ बिइ, “चु म्हिइ मोंए म्रुँ बालजिबुलए शक्‍तिउँइँले मोंमैं ल्‍हाम्।”


पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्‍हाँम्‍स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्‍ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्‍ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्‍हाँम्‍स्यो न्‍होंउँइँले थेइ।


झाइले पत्रुस येशू ङाँर खसि “गुरु, ङए अलिइ ङए फिर आछ्याँबै के लब्रें लस्‍याँ कति खे समा चलाइ क्षमा पिंल् त्‍हुम्? ङिब्‍ले समा क्षमा पिंले उ?” बिसि ङ्योएइ।


“छतसि क्‍हेमैंज्यै ह्रोंसए अलिलाइ सैं न्‍होंउँइँले क्षमा आपिंस्याँ, स्‍वर्गर मुँबै ङए आबाज्यै या क्‍हेमैं क्षमा पिंरिब् आरे।”


“धिक्‍कार मुँ, शास्‍त्रिमैं नेरो फरिसीमैं क्‍हेमैं फिब्लो पार्दिब्मैं! म्हि घ्रि क्हेमैंए घ्याँर प्ररिगे बिसि क्‍हेमैं मा ङ्युँइ नेरो ह्‍युलजरे स्युरदै म्हि म्हैदै प्रम्, धै क्‍हेमैंए घ्याँर प्रबै लिउँइँ च म्हिलाइ ह्रोंसइ भन्दा ल्हें नर्गर्बै दण्ड योंल् लम्।


प्‍हुरिमैं, ओ साँबे प्‍हुरिए प्हसेमैं! क्‍हेमैं नर्गर्बै मिउँइँले खैले स्योल् खाँमुँ?


“च लिउँइँ खीजी ह्रोंसए त्हेब्रे हारइ टिब्‍मैंने ‘ओ सराप योंबै म्हिमैं! ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्। दियाबलस नेरो चए दूतमैंए ल्हागिर बनेथेंबै खोंयोंइ आसिबै मिर ह्‍याद्,’ बिब्मुँ।


झाइले ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो थेबै म्हि च्होंर्बै चिबनाँब्मैं ताँनइ येशू सैबै ल्हागिर खीए बिरोधर स्‍योर्गु ग्वाइ पिब्‍मैं योंल् खाँम् उ बिसि म्‍हैबर होंइ।


झाइले “चु ङइ खोबै च्‍ह ग, चु म्रोंसि ङ बेल्‍ले सैं तोंइमुँ बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले युइ।”


दिलेया ङ क्‍हेमैंने बिमुँ, क्‍हेमैंइ खोंयोंन् बिलै तोइ सैलै या कसम आचद्। स्‍वर्गए मिं किंसि कसम आचद्, तलेबिस्याँ स्वर्ग परमेश्‍वरए टिबै क्ल्ह्‍यो ग।


दिलेया ङ क्‍हेमैंने बिमुँ, क्‍हेमैंइ ह्रोंसए शत्तुरमैं म्हाँया लद्, धै क्‍हेमैंलाइ ह्रुगुदिबै म्हिमैंए ल्हागिर प्राथना लसि परमेश्‍वरने आशिक ह्रिमिंन्।


झाइले ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो थेबै म्हि च्होंर्बै म्हिमैंइ येशूलाइ सैबै ल्हागिर खीए बिरोधर प्रमाण म्‍हैइ, दिलेया तोइ योंल् आखाँ।


झाइले न्‍हाँगर मि म्रोंबै तोदोंन् ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं, चिबनाँब्मैं, शास्‍त्रिमैं नेरो थेबै म्हि च्होंर खागु तबै म्हिमैंइ सल्‍ला लसि येशूलाइ फैसि पिलातस बिबै रोमी क्रथे ङाँर बोयाइ।


दिलेया खाब् म्रोंसि ङ्हिंल् त्‍हुम् बिस्याँ ङ क्‍हेमैंने बिमुँ, क्‍हेमैं परमेश्‍वर म्रोंसि ङ्हिंनु, तलेबिस्याँ म्हि सैवासि नर्गर भ्‍योंवाबै शक्‍ति खीने मुँ।


नाँ न्होंबै तोदोंन् यहूदी ह्‍युलर्बै चिब्मैं, ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्‍त्रिमैं ताँन् खागु तसि येशूलाइ थेबै म्हि च्होंए उँइँर बोमा चमैंइ बिइ,


ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ थेबै म्हि च्होंर्बै म्हिमैं हुइसि बिइ, “चु म्‍हिइमि ल्हें औदिबै चिनुमैं लसिन् मुँ। छतसि तारे ङ्योइ तो लले?


दिलेया छ्वेर प्ह्रिथेंबै चु ताँ पूरा तबर छ तब् ग, ‘चमैंइ तोनतोर्न ङलाइ हेल लइ बिसि चर प्ह्रिथेंइमुँ।’


म्हिए हुलइ बिइ, “क्‍हि मोंइ स्‍याइमुँ उ तो जा? खाबइ क्‍हि सैल् म्हैमु?”


यहूदीमैंइ येशूने बिइ, “क्‍हि सामरियाथें ग, क्हिलाइ मोंइ स्याइमुँ?” बिसि ङिइ बिबै ताँ ठिक आङिं वा?


को-कोइ इपिक्‍युरि नेरो स्‍तोइकि ह्रब्-सेब्मैंज्यै या पावलने छलफल लइ। चमैं न्होंर्बै कति म्हिमैंइ “चु ल्हें पोंबै म्हिइ तो बिइमुँ जा?” बिसि ङ्योएमल। अरू म्हिमैंइ बिइ, “आगुए ह्‍युलर्बै देवतामैंए ताँ लरिब् धों ङ्हाँम्।” तलेबिस्याँ पावलइ येशूए बारेर नेरो म्हिमैं सिसि धबै सोगों तबै ताँमैं बिरिमल।


दिलेया प्हँन्हाँग्धों यहूदीमैंइ पावलए फिर तो ताँर छ्याब् ल्हैदिगे बिसि पल्टनर्बै चिबइ क्होबै सैं लसि चलाइ प्ल्हमिंइ, धै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेमैं नेरो थेबै म्हि च्हों खागु लसि पावल क्युरु पुइसि चमैंए उँइँर राल् पिंइ।


पावलइ थेबै म्हि च्हों ङाँइ ङ्ह्‍योसि बिइ, “ओ आघें-अलिमैं, तिंयाँबै त्हिंइ समा परमेश्‍वरए उँइँरि ङइ छ्याँबै छ्ह थोइमुँ बिसि ङए सैंइ बिम्।”


आस्याँ, थेबै म्हि च्होंए उँइँर ङ रामा ङने तो गल्ति स्याइ बिसि चुर मुँबै म्हिमैंइन बिरिगे।


छतसि चमैंलाइ थेबै म्हि च्होंउँइँले बैरु ह्‍याद् बिसि चमैंइ छ बिसि मत लइ:


चु ताँ थेसि चमैं न्हाँकार्न मन्दिर न्होंर होंसि म्हिमैंलाइ लोमिंबर होंइ। छतमा ख्रो पिंबै खेगि क्रथे नेरो चने बालु मुँब्मैंइ थेबै म्हि च्हों खागु लबर इस्रालिमैंए ताँन् चिबनाँब्मैं हुइइ। धै चमैंइ “चमैं पखो” बिसि झेलउँइँ म्हिमैं कुलइ।


झाइले थेबै म्हि च्होंए उँइँर राल् पिंइ, धै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ चमैंने ताँमैं ङ्योएइ। ५:२७


छलेन चमैंइ चर्बै म्हिमैं, चिबनाँब्मैं नेरो शास्‍त्रिमैं सुरिदिवाइ, धै चमैंइ स्तिफनस क्हासि थेबै म्हि च्होंए उँइँर पखइ।


थेबै म्हि च्होंर्बै ताँन् म्हिमैंइ स्तिफनसए लि ङ्ह्‍योमा चए लि स्वर्गदूतल् धोंन् तब् म्रोंइ।


“च मोशाइन इस्राएलीमैंने बिल, ‘परमेश्‍वरजी ङ त्हाँब् धोंले क्हेमैंए आघें-अलिमैं न्होंउँइँले क्हेमैंए ल्हागिर अगमबक्‍ता घ्रि त्हाँब्मुँ।’


ह्रोंसए तेमैंने धोंले घ्रिइ घ्रिने क्‍ह्रोंसेंन्‍बै म्हाँया लदु। अरूलाइ सैं न्होंउँइँले ओंनों मान लद्।


ह्‍योमैं, लोबिमैं, प्हा ल्हें थुँसि म्हेरब्‍मैं, ह्रिस लब्‍मैं, आगुलाइ लुडिब्मैं, खाबज्‍यै या परमेश्‍वरउँइँले योंल् त्‍हुबै आशिक योंल् आखाँ।


दिलेया अलि घ्रिइ अर्को अलिए बिरोध लसि निसाफ म्हैबर बिश्‍वास आल्ब्मैंए उँइँर अड्डार ह्‍याम्।


झाइले क्हेमैं खाबज्‍यै या ह्रोंसए बिश्‍वासी अलिए प्‍ह्रेंस्‍योने प्रसि आछ्याँब आलद्। तलेबिस्याँ छाबै केमैं लस्याँ परमेश्‍वरजी सजैं पिंब्‍मुँ। ङिइ ओंसोंन् चुए बारेर छेनाले लोमिंल् खाँइमुँ।


चमैंइ खाबै बारेरै या आछ्याँबै ताँ आपोंरिगे, प्होंगि आलरिगे, च्योंने तसि ताँन् म्‍हिने क्‍ह्रिसि छ्याँबै ब्यबार लरिगे।


छतसि न्ह क्रों मि क्रो तद्, ङ्योने पोंबै परमेश्‍वरजी बिब ङिंन्। तलेबिस्याँ चु पृथ्‍बीर्बै म्‍हि मोशाइ बिबै ताँ इस्राएलीमैंइ थेल् आङिंमा चमैं दण्‍डउँइँले स्योल् आखाँ बिस्याँ, झन् स्‍वर्गउँइँले पोंबै परमेश्‍वरजी बिबै ताँ आङिंब्मैं खैले स्योरल् खाँमुँ?


खी ताँन् जाँचउँइँले पास तल् खाँसि खीए ताँ म्हाँदिब्‍मैं ताँनए ल्हागिर खी खोंयोंइ आखाँबै छ्हए मुल तइमुँ।


ओ ताँ आक्होबै म्‍हि! छ्याँबै के आलब्मैंए बिश्‍वास केर आफेब तम् बिसि ङइ क्‍हिने चिनु उँइँरिगे ङ्हाँइमुँ वा?


ङ्योए ले या मि धों तब् ग। ज्युर्बै सैमैं न्होंर ङ्योलाइ पापर च्होवाबै सै चुन् ग। चुइ ताँन् ज्यु पापर च्होवाम्। धै ङ्योइ छ्ह थोमा ङ्योए लेइ नर्गए मि धों तसि लल् त्हुबै केमैंर मि त्हवाम्।


खीए फिर म्हिमैंइ तब आतब बिसि खीए आब्रु वासेया खीजी चमैंने खि आकिं। खीए फिर दुःख पिंब्मैंलाज्यै या खीजी धम्कि आपिं। बरु छेनाले निसाफ लबै परमेश्‍वरए फिर खीजी भर थेंइ।


अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्‍हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्‍हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्‍वरजी क्‍हेमैंलाइ हुइब् ग।


खाबइ “ङ ह्‍वेर मुँ” बिमुँ, दिलेया ह्रोंसए बिश्‍वासी अलि-अङाँलाइ हेल लमुँ, च अझै मिछु खैबर्न मुँ।


परमेश्‍वरए प्‍हसेमैं नेरो दुष्‍टए प्‍हसेमैं खैले ङो सेम् बिस्‍याँ, ह्रोंसए बिश्‍वासी अलि-अङाँलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया आलब्मैं नेरो छ्याँबै केमैं आलबै म्हिमैं परमेश्‍वरए प्‍हसेमैं आङिं।


खाबज्‍यै या ह्रोंसए बिश्‍वासी अलि-अङाँइ पाप लरिब् म्रोंस्‍याँ, चइ लबै पाप केमैं नर्गर्न ह्‍याल् त्हुबै खालर्बै आङिंस्‍याँ, च अलि-अङाँए ल्हागिर चइ प्राथना लल् त्‍हुम्, धै नर्गर्न ह्‍याल् त्हुबै खालर्बै पाप आलबै म्हिलाइ परमेश्‍वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ। दिलेया नर्गर्न ह्‍याल् त्हुबै खालर्बै पाप या मुँ। छाबै पाप केमैं लबै म्हिए ल्हागिर बिस्याँ परमेश्‍वरने प्राथना लमिंरिगे बिसि ङइ आबि।


दिलेया स्वर्गदूतमैं न्होंर्बै चिब मिखाएलज्यै या मोशाए सिनुए बारेर दुष्‍ट‍ने ताँ लमा गाल् आके, छ्याब् ल्हैदिबै आँटै या आलल, बरु “क्‍हिलाइ याहवेहजीन् हौदिरिगे,” बिल।


च लिउँइँ परमेश्‍वरजी काल नेरो क्रोंलाइ मि मुँबै होंल्दोंर भ्‍योंवाइ। च मि मुँबै होंल्दों प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्‍यो ग।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ