10 तोगोंन् सिं धुँर त फेल् खाँइँमुँ। छतसि छ्याँबै रो आरोबै ताँन् सिंधुँ परमेश्वरजी थोवाब्मुँ, धै मिर ख्रोंवाब्मुँ।
च स्योंए रेर रुँइँबै सिंधुँ धोंन् तम्। चइ रो रोल् त्हुबै त्हेर रो पिंम्, धै चए प्हो खोंयोंइ आङ्योंलों। चइ तो के ललेया छ्याँब तम्।
लुँरिबै मिए राब चमैंए फिर उँयारिगे! बेल्ले लुँरिबै मिर चमैं भ्योंवारिगे, धै रेलै आखाँन्ले चमैं हिल् मुँबै होल्दोंर तेयारिगे!
ठिक के लबै म्हिमैं बिस्याँ छोग्रए धुँ धोंले मौलदिम्; लेबनानल कोंर्बै थेबै देवदारु सिं धुँ धोंले चमैं थेब त-तै ह्याब्मुँ।
घ्याँए रेर खीजी तुँबुए धुँ घ्रि म्रोंसि च धुँए ङाँर खमा च धुँर प्हो मत्त्रे म्रोंइ रो आयों। छतमा खीजी च धुँने बिइ, “तारे पिरु क्हिने खोंयोंइ रोमैं आरोरिगे।” छ बिबै तोदोंन् च धुँ ङ्योंलोंयाइ।
छतसि म्हिमैंइ छ्याँब रो आरोबै ताँन् धुँमैं थोवासि मिर भ्योवाम्।
तलेबिस्याँ चमैंइ सिधुँ पिंङक्यो ब्योंब छ्याँब मुँबर्न छ लम् बिस्याँ कारयामा खै ललै?”
तोगोन् त सिंधुँए जरर फेयाल् खाँइँमुँ छतसि छ्याँबै रो आरोबै सिंधुँमैं ताँन् थोवासि मिर झोंवाब्मुँ।”
ङने मुँबै हाँगमैं न्होंरि रोमैं आरोबै हाँग खीजी छाँडेब्मुँ। धै रोमैं रोबै हाँगमैं बिस्याँ अझै ल्हें रोमैं रोरिगे बिसि खीजी छिमल्दिब्मुँ।
ङने आटिब्मैं बिस्याँ रोमैं आरोबै हाँग धोंले बैरु भ्योंवाब्मुँ, धै कारयाब्मुँ। छाबै हाँगमैं म्हिमैंइ खागु लसि मिर ख्रोंवाब्मुँ।
छतसि न्ह क्रों मि क्रो तद्, ङ्योने पोंबै परमेश्वरजी बिब ङिंन्। तलेबिस्याँ चु पृथ्बीर्बै म्हि मोशाइ बिबै ताँ इस्राएलीमैंइ थेल् आङिंमा चमैं दण्डउँइँले स्योल् आखाँ बिस्याँ, झन् स्वर्गउँइँले पोंबै परमेश्वरजी बिबै ताँ आङिंब्मैं खैले स्योरल् खाँमुँ?
दिलेया चइ पुजु नेरो क्ह्रुमैं म्लोइ बिस्याँ च तो केरै आफे, धै परमेश्वरउँइँले चइ सराप योंल् खाँम्। लिउँइँ च मिर ख्रोंवाम्।