14 येशूजी तिजी या ज्वाफ आपिं। छाब् म्रोंसि क्रथे या प्लेटोयाइ।
ल्हें म्हिए ल्हागिर ङ आछ्याँबै ताँ तल् खाँब्मुँ बिबै चिनु तइमुँ, दिलेया क्हि ङए भोंबै ग्वार योंबै क्ल्ह्यो तइमुँ।
दिलेया येशू तोइ आबिल्ले टिरिइ। धै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ येशूने बिइ, “सोगों परमेश्वरए मिंर कसम चसि बिद्। क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट, परमेश्वरए च्ह वा?”
ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंइ खीए फिर तब आतबै छ्याब् ल्हैदिइ, दिलेया येशूजी तिजी या आपों।
छतमा पिलातसइ येशूने “चमैंइ च्हौ ल्हें छ्याब् क्हिए फिर ल्हैदिइमुँ, क्हिइ आथेइमुँ वा?” बिमा
छान् बिलेया येशूजी तोइ ज्वाफ आपिं। छतमा पिलातस प्लेटोयाइ।
हेरोद म्रुँइ येशूने ल्हें ताँमैं ङ्योएइ। दिलेया येशूजी तोइ ज्वाफ आपिं।
छतमा च धबै दरबार न्होंर होंसि “क्हि खनर्बै जा?” बिसि येशूने ङ्योएमा येशूजी चने तिजी या ज्वाफ आपिं।
ङए सैंरम् ङि कुल्मिंबै चेला चिब्मैंलाइमि परमेश्वरजी ताँन् भन्दा च्योंबै क्ल्ह्योर थेंब् धों ङ्हाँइमुँ, तलेबिस्याँ चु ह्युलए उँइँर, म्हिमैंए उँइँर नेरो स्वर्गदूतमैंए उँइँरै या ङि सिबै सजैं योंल् त्हुबै म्हि धोंन् तइमुँ।