74 दिलेया पत्रुसइ “ङइ च म्हि सेन् आसे बिसि ह्रोंसलाइन सराप पिंदै कसम चबर होंइ।” छ बिबै तोदोंन् नग भाले ओरइ।
“क्हिए ज्यु सैल् खाँब्मैंने आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ चमैंइ क्हिए प्ल्ह सैल् आखाँ। बरु प्ल्ह नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् नर्गर भ्योंवासि नास लल् खाँबै परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंन्।
येशूजी चने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हिने बिमुँ, तिंयाँबै म्हुँइँसर नग भाले ओरब् भन्दा ओंसों सोंखे समा क्हिइ ङ ङो आसे बिब्मुँ।”
तिस्याँदे लिउँइँ चर मुँबै म्हिमैं पत्रुस ङाँर खसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन, क्हि या चमैं न्होंर्बै घ्रि ग, तलेबिस्याँ क्हिइ पोंबै ताँउँइँलेन् था सेम्।”
च त्हेर्न येशूजी ओंसों बिबै ताँ चिसि पत्रुस बैरु ह्यासि बेल्ले क्रोइ। तलेबिस्याँ येशूजी ओंसोंन् पत्रुसने “नग भाले ओरब् भन्दा ओंसोंन् क्हिइ सोंखे समा ङ ङो आसे बिब्मुँ,” बिल।
छबिमा चर्बै ताँन् म्हिमैंइ बिइ, “चुलाइ सैबै छ्याब् ङि नेरो ङिए सन्तानए फिर्न तरिगे।”
येशूजी पत्रुसने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हिने बिमुँ, तिंयाँबै म्हुँइँसर्न नग भाले ङ्हिखे ओरब् ओंसों सोंखे समा क्हिइ ङलाइ ङो आसे बिब्मुँ।”
दिलेया पत्रुसइ “आङिं! क्हिइ बिबै ताँ ङइ तोइ आक्हो, तोइ आसे,” बिसि बैरुबै म्राउँइँ त्होंह्यामा नग भाले ओरइ।
दिलेया पत्रुसइ बिइ, “अबुइ, तो ताँ लल? क्हिइ बिबै ताँ ङइ तोइ आक्हो!” पत्रुसइ छ बिरिबै तोंर्न नग भाले ओरइ।
पत्रुसइ अझै “आङिं!” बिइ। छ बिबै तोंदोंन् नग भाले ओरइ।
ङए ह्रेंर्बै अलि अङाँमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिर परमेश्वरजी ङलाइ सराप पिंसि ङन् ख्रीष्टउँइँले फ्रेवाल् त्हुलेया ङ सैं तोंमल।
प्रभुलाइ म्हाँया आलबै म्हिइ सराप योंरिगे। ओ प्रभु यु।
म्हाँया लब्मैंलाइ ङइ हौदिमुँ, धै तार झोंम्। छतसि भों लसि क्हिइ लबै पापउँइँले सैं एद्।